Plotini platonicorum facile coryphaei Operum philosophicorum omnium libri LIV : in sex enneades distributi

coautem ita: Quód homo perfeétam vitam ha beat; non quidem fi habeat fenfualem folam, . fed rationem quoque intelle&tümque verum, ex aliis poteft effe perfpicuum. Sed nunquid ipfetanquam alius exiftens, id tanquam aliud habet? ÀAutcerté omnino non eft homo, nifi hocvel potentia habeat, vel actu; qualem dicimus effe felicem.Sed nunquid ranquam erus artemid in ipfo ponemus , dicemüfque perEnn vitz fpeciem effe? Aut certé alium quiz dem hominem, velut partem id dicemus haz bere, Potentia quadam habente: illum vero felicem, quiiamid actu exiftit; ad idque peruez nit, vtvnà cum hoc fit idem. Circunitare vero ipfum iam cetera: que quidem aliquis non tá uam partes ipfius affeuerabit, eo nolente vtz denti canfiatet ipfius vero iam effent, fi vellet effe connexa.Huic ergo quidnam eftbo

FEOTINIENNEATD I quónam pa&to id fit, nobis eftcogitádum. Diz À zzz, exe"fléoY eros est 8T. Ayo ?). ade i1

μεν οιδ έχει τελέαν (tolo ap Sau 5, σσ. τιν) ο ην) μόνον oV DNE Kd] ADT LY sat) you àAqOwiv, d jAov Q εζάλλων. ἀλλ' P ὣς ἄλλ(θ» ὢν, ὤλλο ποῦτο ἔχει, ή οὐσ]; ἐσω ὅλα aO ptm; pong xo τοῦτο, ἡ διωόμεει 3] ciep, yea ἔχων, ὃν ση καὶ e αμοὲν 6Ὀδαίμονα ενναρ ὠρλ' ὡς µέρ(Θ» αὐποῦ πουτο φήσαμεν ϱν. αὐτῷ

B gi d (Qai uns τὸ τέλειον εἴναμ ἡ τὸνµεν A

λον ab S'oumy , nip (Os v τοῦτο ἔχεν δνυάµεε ἔχοντα" τὸν δε 0 αέμονω 9η, ὃς δη κο ὄνερgerat egi ποῦτ», κοὶ µεταθέβηκε σπεὸς τὸ αὐτὸ εἶναι τοῦτο: σΕρεείθοη ο) αὐτῶτο ἄλλω ήδη, à d'5ovd* µέρη ato ab lac «Ο έἶτο, σόι ἓέλον7 σΕικάμενω- δδ οἱ ο) αὐτοῦ, κατα βούλησιν ceno 41 p eye. TTG τούτω τι πό] εσὶ το ᾱ-

4 Ac : : - x 5 2 ^c — N 5 num? Forté ipfefibimet perid quod poffidet. o 5,05), 7 αὐτὸς αὐτῷ ὅπερ έχει;τὸ δὲ ἐπέκειναι,

Quodauté fuperius extat,caufa eius elt, quod viget in ipfo. Atque illud quidem aliter in Íe bonum eft, alteri vero aliter adeft. T eftimoniü vero hinc haberi poteft, quod qui fic eftatfe&us, nihil vltrà defiderat. Quid enim querat? Deteriorum quidénihil: optimo aute eft coniunctus: Qui igitur ita viuit, vitam habet fu£ficientem. Ác fi virtutefit preditus; fufficiens ad felicitatem &c ad boni polleffione erit. Nul-

x rto» DEC INI 5 X ai ure cin oy 300 CJ QUTQ. Xgj eG ἄλλα» ον, αὐτῷ Ex X » E παρον eas. μαρτύριον δε τούτου τὸ εἴναι., τὸ ox m NX Uu z 3 x μη ὤλλο ζιπεῖν πουν ουτῶς ἔλίοντου. i98 e») Xd / ^ N N 7 » ΔΝ e s ζιπήσἀε; τῶν µεν 99 χερόνων οὐδεν, τῷ σε 5 3 4 3€ Er t Qs to TUUESTMW. QUU TLDX S OUD BG. vo οὗ D X S z E 5

τω ζωάρ εχονῇε.κῶν Gur ud e o» ᾖ, αυταρκης 2 M NUS. - SM n 3 NN

et dC d aa Movióy Κα εἰς πτήσιν ὠρο ου. cud ey

lum eftenim bonum, quod nonhabeat.Quod. ) odo ἐστιν ἄρου ον 0 μὴ έχει. ἀλλ ὃ rri, ὣς ᾱ-

aute T tanquá neceffariü quzrit,non qui dem fibi, fed (uorumalicui:corporiquidé anz nexo querit. Et ficorpori viuenti, certé quae ad ipfum pertinent, non ie interioris funt hominis propria. Profe&o hzc plané cognofcit, atque ita dat quz tribuit, vt nullo modo à vita fua defcifcat.:quamobrem in fortunis aduerfis nihilominus beatus erit: permanet enim quemadmodum eiufmodi vita. preterea in domefticorü amicorümque obitu, quid fit

morsnon ienorat.Ipfi quoque qui talia patiü- E

tur, fi probiíint;idem plane nouerunt, Familiares autem;atque neceffarij id patiétes, fiquá moleftiam afferant, n ipfi inferunt, fed ei potius quod in ipfo eft mente captum,cuius quidé molefítias ppprias felix animus nó accipiet.

D OL O R E S autem corporis, &

Enumerai ynorbi,&c que omnino actiones impediunt,

qua Peripa- quidnam poterunt? Quineti (i ος μα ump ? Quinetiam fi per hzc fi

finitiom fe-

dlicitatis eb

bi minimé cóftet, quid dicendum ? Id enim ex veneficiis , & morbis quibufdam fieri poteft. ; Quonam paéctoin his omnibus bene viuere;fe lixqueeffe poterit? Inopé quidem 8 abiectam fortunam miffam in prefentia faciamus. Quáz uis & ad hecafpiciens aliquis , nobis forfitan aduerfabitur,Priamique calamitates cótrà adz ducet in medium:hzec enim etfi ferat, ac facile ferat, non tamé pro voto eius eueniunt. Opor tetautemyitam felicemad votum effe. Quanz

doquidem probü homine non effefolum ani- G

mam talem dicét,fed hominis ipfius fubftátize corporis naturá annumerari. Facilé vero hoc diceret aliquis accipere, quoufq; corporis paf fionesad ipfum animum:transferantur: rurfüf m corporis gratia hominem fingula vel proe

equi, vel declinare. Proinde cum vite felici vo luptas neceffaria fit, quonam pacto anguftiis

n M

ναγκαίῖον ζιπεῖ , καὶ οὐχ, αὐτῷ, av yi vay aDTU COT ον qoc τηµένω rri ντι capot, Td. aiU ur τούτω, οὐχ, ἃ τοιούτου που αὐ ρώπου εσι. καὶ γη ώσκει πος-. τω, κοὶ δίδωσιν ὢ οἵδωση, οὖσεν πῆς αὐτοῦ παρακτόµεν(δ» ζωης. οὐσ] εν πύχειις πούνω £7 ναφτίαι ἑλα{ώσεταιεῖς τὸ «5 αιμιονέν» μένει 9) καὶ ὣς ἡ Ῥσεώτη ζωη που νησκόντων τὲ οἱκείων κοὶ Φθίλων, οἶσε τον ών ατον,ὄρτι ἐφίν. i^ quem xj οἱ πώργοντες, αἲ ους) τοι ὄντες. οἱκεῖοι X9] C955 X9YTEG 00 72 WOO OVTEG, X c0) Av πῶσω, οδο. αὐτὸγ,το οἱ ο) αὐτῷ νοιῶ σδχ.εχου, ἅ τὰς λύπας οὐ 9 έξεται. ΑΑΤΗΔΟ΄ΝΕΣ σᾗ επ καὶ νόσοι, καὶ τὰ ὅλως κωλύοντο ἔνεργεώ; adi i Y exit ge * axoA aos fuoi 99 α), ὁὶ οκ Φδεμάκων καὶ NE νόσων, πῶς ο εν πεύτοις ἅπασι v eG καὶ τὸ «Ὀσαιμονεῖν α) ἔχοι; πενίας 3 C iid e^ έοιρ ἑωτέον. κα τοι ὶ σπεὸς παδτο αὐ TIG DyT0^ λέψνας επισή σφερὸ qE96 rdg πολυ) ρυλλήτες αὖ µάλισο Tea uds πύχιας oU (a 93 et x, Φφέ ροι,ὲ ῥοθ]ίῶς 6θερομα(λλ οὗ Θουλητώ γε b) o TO. d& ?) BgAwrà» vóv 4C d'adpuover Giov εἶνας, ἐπεὶ ἐδὲ τοῦτον εἶναι τὸν amr ovd tov , Nus ed αοιασε, μὴ σωαριθµεῖῶου ο) αὐτοῦ τῇ ουσία πίω σώματος Φύσιν.ἐπεΐμως φὸ ποῦτο Οδαζζεν ο) λωμβαδεῳ, ἕως ο) αἱ ὦ σώματος πείσίς, σσεὺς αὐτον αἰαφέρωντα, κο αὖ κοὶ αἱ αἱρέσήό κο Φυγαὶ 2lg ποῦτο }1γνῶνται αὐτῷ. ἡδονῆς σὲ συυαριθμουμένής τῷ dd 'atpuon (día ; TG ay λυπηρὸν