RTV Teorija i praksa

našem tlu zatekla je Radio-Sarajevo i programski i tehnički nerazvijen, bez dovoljne slušateljske baze i bez veće tradicije slušanja. Logično je zaključiti da je usljed toga konkurencija televizije padala teže njemu nego drugim, da je njegova kriza bila ozbiljnija itd. Medjutim, nerazvijenost i siromaštvo kao nepovoljne okolnosti u ovom slučaju su djelovale i suprotno. Rast broja TV prijemnika u BiH bio je znatno sporiji nego u drugim, razvijenijim i bogatijim sredinama, pa je večina stanovništva i dalje ostala oslonjena na radio kao znatno jevtinije sredstvo komuniciranja. Upravo u periodu kada radio kao medij, kao sredstvo masovnog informisanja preživljava najteže dane i godine, u Bosni i Hercegovini broj radio prijemnika raste veoma brzo i broj pretplatnika Radio-Sarajeva se uvišestručuje. No, sada, njegova vlastita nerazvijenost, emisiona ograničenost na prilično usko područje (svega oko 30% Republike), tehničko tehnološka nedogradjenost, programska zakržljalost, uz krajnje intenziviran razvoj drugih, susjednih radio-stanica javlja se i djeluje kao najkrupniji faktor njegove krize. Iza toga ili, možda, uporedo s tim djeluje i jedan sistemski činilac čiji značaj dugo nije bio shvačen i prihvaćen. U društvu, u društveno-ekonomskim odnosima nastale su krupne promjene (samoupravljanje, komunalni sistem, opšta demokratizacija) koje ni radio u Jugoslaviji u cjeiini, pa ni Radio-Sarajevo nije brzo primenio. Postajući društveno-ekonomska zajedmca u sve potpunijem smislu komuna je počela da osječa deficit informacija, prije svega onih koje su značajne za njeno unutrašnje funkcionisanje. Deficit upravo takve, tj. lokalne informacije počeo je da osječa i radni čovjek, gradjanin kao društveni subjekt, kao samoupravljač. Taj deficit mu nije mogla nadoknaditi ni republička štampa (o tzv.saveznoj da i ne ogovorimo), ni republička radio-stanica, a pogotovo ne televizija. Traženje rješenja za taj problem dovelo je komunu do lokalne radio-stanice kao najefikasnijeg i najjevtinijeg sredstva obavještavanja. Neočekivano brzo, ali potpuno stihijno počeo je da se razvija tzv. lokalni radio, počela je nova etapa u razvoju radiodifuzije i u funkciji radija uopšte. Izgledalo je medjutim, da počinje sudbonosna etapa krize radija, onog klasičnog, centralnog. 111 U prvi mah pojava lokalnog radija nije izazvala osobitu reakciju u postoječim, glavnim ili tzv. matičnim radio-stanicama. Naime, prve lokalne stanice nikle su u večim

53