RTV Teorija i praksa

usredsređujući se na statistički i sadržinski aspekt razvijenosti. U ovoj studiji oni su se služili podacima o broju i tiražu listova koji izlaze na teritoriji SR Srbije, podacima o radio i televizijskim stanicama i pretplatnicima na teritoriji republike. Služeči se najsvežiiim podacima autori studije ukazali su i na stalnu labilnost svih rezultata koji su se i sada, nakon završetka rada, verovatno izmenili, ali osnovni pokazatelji i odnosi ipak zadržavaju vrednost i mogu da posluže svim daljim istraživanjima koja će se u ovoj oblasti vršiti. U poglavlju o prostornoj i sociodemografskoj raširenosti sredstava masovnog komuniciranja i odnosu korisnika prema medijima izneti su podaci o razvijenosti dnevnih listova i njihovoj distribuciji prema broju stanovnika. Takođe su izneti podaci o pračenju pojedinih nedeljnih listova i čitanosti zabavne štampe. Izneti su i faktori širenja štampe. Obrađena je, takođe, raširenost informativnog delovanja radija po demografskim regionima kao i socioprofesionalna pripadnost slušalaca. Na sličan način data је rasprostranjenost televizije i njeno praćenje. Sve ove informacije i njihova obrazloženja izneta su uz posebne grafičke prikaze kojih ukupno ima dvadeset, što dopunjuje ovu publikaciju U zaključku knjige prokomentarisani su osnovni nalazi istraživanja i označeni problemi koji slede nakon eksplorativnog istraživanja i deskriptivne analize. Konstatovano je da u procesu informisanja sredstva

rnasovnih komunikaciia dominiraiu, kao i to da kontakt sa mediiem predstavlja dominantan oblik korišćenia slobodnog vremena. Ukazano ie na neophodnost konstituisanja masovnog komuniciranja u nas, kao naučne discipline. Navedeni su i osnovni problemi kao i perspektive društvenopolitičkog angažovania sredstava masovnog komuniciranja. Atlaliza je pokazala da štampa, radio i televizija svojim društvenim položajem i ulogom predstavljaju prvorazredni faktor našeg društvenog i političkog života, iako se u sadašnjoj etapi razvoja komunikacioni sistem ne može istovremeno i jednako angažovati za interese svih socijalnih grupa, što proizilazi iz konfiguracije interesa koju pravi komunikatori moraju da raspoznaju. Da bi se ostvarili pravi ciljevi i interesi društva komuniciranjem treba, zaključuju F. Džinič i Lj. Baćevič, da se bave Ijudi koji poseduju visok stepen stručno-profesionalnih sposobnosti i kreativnosti. Najzad, publikacija se završava sagledavanjem komunikacionog sistema republike u njegovora uključivanju u globalni jugoslovenski komunikacioni sistem, izgrađivanju jedinstvenog sistema informisanja u našoj zemlji, nesmetanom rasprostiranju informacija i samoupravnom dogovaranju o međurepubličkoj saradnji i stvaranju zajedničkih programa, kako bi se obezbedilo autentično informisanje o rezultatima, iskustvima i problemima svih naroda i narodnosti u okviru naše socijalističke zajednice.

A.Somlo

222