RTV Teorija i praksa

greh, pošto su, na primer, najdirljiviji delovi srednjevekovne poezije ili kamerna muzika dolazili u kontakt sa slušaocima u intimnosti njihovih boravišta. Ni umetnost ni publicistiku, makar nam one ulaziie u stan, ne možemo paušalno optuživati za prigušivanja naše aktivnosti. Za to može da se optuži samo određena umetnost i određena publicistika. Ona koja nije orijentisana ka suštini, već ka zaobilaženju života, koja stvara slike u kojima se unutrašnji plamen životnog poleta zamenjuje spoljnim bleskom, koja Ijude utvrđuje u verovanju u staro i stalno, ili ona koja na goruča pitanja vremena odgovara bez umetničkog poleta i istine. I televizija može da ispuni ovaj zadatak, kao god sve ostale kulturno kreativne struke. Istina je da se televizija kreće graničnom linijom između prigušivanja i aktivnosti, između područja u kojem je pojedinac još član društva i oseča da to jeste i područja u kojem se on zatvara u izolaciju privatnog. Mikroskopska finoča televizijskog pogleda na život ima, naime, posebno veliku sposobnost da neupadljivo isprekida, u percepciji gledaoca, veze između onoga što vidi - dakle. između isečka, čelije - i širokog istorijsko-društvenog konteksta. Ona je u stanju da gledaoca tako mamno zavede u dubine i krivine životnih problema, nepristupačnih pozorištu i filmu, da gledalac veoma lako gubi orijentaciju i, uopšte, svest o pravom odnosu televizijskog mikrosnimka prema svakodnevnom svetu. Podrobnost pogleda u intimu života, u kojoj je glavna snaga televizije, jeste i njena slabost: čim ga autor nije savršeno savladao, delo klizi u naturali/am koji deformiše odnose između stvari, a i osnovni odnos subjekta-gledaoca prema objektivnoj stvarnosti - drugačije rečeno, prema istorijskom kontekstu. Opasnost je utoliko veča što gledalac televiziju posmatra ili sam ili u krugu najbližih prijatelja - dakle, bez društvene regulacije. Umetničko uzbuđenje, pak, može da postane skoro porok koji još više i trajnije izoluje čoveka od ostalih Ijudi. Upravo /ato je toliko važno da televi/ija što pre i što preci/nije koncepira svoj metod realističkog stvaranja, i da /atim svoja dela dosledno ispunjava dinamikom