SRĐ

— 418 —

Pred oci joj stupa cijela prošlost sa svim snovima o slavi i besmrtnosti, cijeli nezin rad za jadnike, koji trpe, koji ne poznavaju radosti i sreće: ТЗ rivide la vergine ventenne con la fronte segnata dal destino sfiorar diritta il ripido cammino, baldo aquilotto da le ferme penne. La nuda stanza fulgida di larve rivide, e il letto da le insonnie piene di cantici irrompenti; ed il sangue gittato da le vene robuste, il sangue di veder le parve, ne la febbre de 1' arte su gli ardenti ritmi a flotti, a torrenti gittato. — E i versi andarono pel mondo, da la potenza del dolor sospinti; e parvero campane a martello; e le case senza pane e senza fuoco e la miseria inane đissero, e I'ag'onie torve de i vinti. Nego i ako je sada svi slave, i ako joj se sada svi dive, ipak nije više ona Ada Negri, koja je po роДша lutala, da nade srcu mir i pokoj, koja je usred noći skakala iz posteje, da napiše stihove, što joj iz srca prodirahu. Sasvim se promijenila: la vinta or sei tu, che de la morte senti, a trent'anni, il brivido ne 1'ossa, e ben altro aspettavi da la rossa tua giovinezza cosi salda e forte! Ah, niun guarisce il mal che ti distrugge! Ali u nevoji neizjecive boli tješi je mila kćerka, mala Bijanka, mezimce emancipovane pjesnikme, kojoj posvećuje tako plemenite, tako nežne stiliove, da zaslužuje, da se isporeduje s Viktor Hugom, tim velikim pjesnikom čovječanstva, kada s poletom pjeva o obiteji. Kćerka je budi iz tog neugodnog razmišjana, vraćajući se iz šume carica di rose. Essa che porta la divina fiamrna del sogno tuo ne gli occhi, lascia cader le rose a' tuoi ginocchi