Topola

291

били узбуђени Атињани, али су овога пута били куд и камо узбуђенији него иначе, јер се Ипоник и Пириламп из све снаге трудили е из петзаих жила упели, да осигурају себи тријумф. Та два такмаца су једно другог једзли и једао другом пркосили; сваки се дан већ мпслило, доћиће до боја, те су тако жзвахни језици атински имали шта да претресају. Државае ствари, вести из насеобива, радња на Пиреју, све се то бацило у запећак; па да се гдегод атиеско бродовље на мору сукобило с непријатељем, тах би се дана ипак мање говорнло било о том бродовљу, него о Ипонику и Пирклампу. Алз гле, на агори се баш овај час састала два човека, па поверљиво диване о сасвим другим стварима, а не о Иаонику и Пирилампу. Једно је Перикле, а друго Анаксагора. „Ти си замишљен, ££ ослова мудрац свога пријатеља; „роје ли ти се по глави нове мисли, што се тичу државе, или ти је на срцу лепа каква жееска?“ „Можда и једно и друго!“ одговори Перикле. „Како ли би лепо било, кад би човек могао бити без једнога, без жена, па се сасвим дати па државне послове, или на мудрост, или иначе на какву велику, озбиљну ствар!“ „Може човек бити без жена - може бити без свега!“ нагласи Анаксагора, па стане разлагати, колико је боље, унапред се одре}>и