Učitelj

194

личности. Али, доводећи нашег васпитаника у додир с разним личностима, ми смо у стању да покупимо све врлине и да их по могућности накаламимо на

нашег васпитаника. Овде се рађа питање: да ли ваља бирати личности с.

којима ваља доводити у додир васпитаника % Одговор ћемо дати овакав: нема човека без врлина, па ма оне најмање биле, као што нема ни човека без већих или мањих мана. Кад бисмо · све крупније или ситније мане поштених људи концентрисали у једну личност, добили бисмо непоштена човска, као год што бисмо добили поштеног човека кад бисмо све ситне врлине непоштених људи усредередили опет у једно лице. Из овога излази да благодетно могу утицати на васпитање и поштени и непоштени људи. Ако наш васпитаник, долазећи у додир с друштвом, наиђе па врлине људске, он ће бити поштен, а ако наиђе на мане, он ће бити непоштен. Све зависи од прилика у којима се васпитаник налази. Као год што наш васпитаник, долазећи у друштво са добрим људима, може при-

бећи његовим манама, исто тако може, |

долазећи у додир с рђавим друштвом, "прибећи његовим врлинама. Није ни-

како могуће доводити виспштаника у додир с добрим људима само онда, кад су они потпуно на свом месту, тј., Кад брод њих говоре само врлине. Исто је тако немогуће проводити васпитаника, и кроз рђаво друштво, а да исти у њему не опази и добре стране. Нарочито је то немогуће данас кад владл притворство и кад је потребно врло много времена, те да се повна човек по евима особинама. Отуда и долазе оне многа обмане код људи и оно чуђење кад видимо како из лошег друштва излазе добри људи а из доброг друштва рђави људи. Истина, постоји правило да добро друштво ствара добре људе, али је истина и то, да ово правило има врло мпого изузетака, 0 којима, ваља водити врло озбиљна рачуна.

У кратко о васпитном материјалу, можемо рећи ово: користимо се чиме год можемо; доводимо нашег васпитаника у додир с разним људима; учимо та да расповнаје његове врлине и мане; навикавајмо га на добре особине, па ма чије оне биле, како бисмо у њему развили човека. који ће потпуно разу-

мети овај свет и који никада неће па-

сти у искушење.

иза

О ДОШАЋЕШ ВАСЛИТАВАЊУ ДЕДЕ)

Користећи се придиком, када смо се скупиди ради једне племените цељи, да потпомогнемо сиротне ученике и ученице овдашњих основних школа, — хоћу да

") Говорено 14. Јануара т. г. у Ћуприји на «беседи“, која је давана у кортет: «Фонда, сиротних ученика и ученица ћђупр. осн. школа» —

проговорим неколико речи о домаћем васпитавању деце. — Е

Но пре него што то учиним, допустите ми да рекнем неколико речи о потреби васпитавања у опште.

Позната је ствар, да је дете кад се први пут на свет појави веома њежно, слабо, чејако итд. тако, да кад би га самбу себи