Učitelj

ПАМЋЕЊЕ И ФАНТАЗИЈА 408:

Обим памћења се знаде по гомили речи, којима се човек у говору служи. Језикословци (лингвисте) су докавади, да је памђење код људи различитог знања и звања сасвим различито, Тако је научар Макс Милер (Ма ет) у Оксворду изпашао, да се гомила речи обичног енглеског радника састоји у 300 речи, а радници бољи да владају са до 400 речи. Човек општег или што велимо свестраног образовања у колико ово може да буде, вели др. Ханак, влада са до 8900 речи, библија са 5— 6000 речи,. з велики паучари, добри парламентарни говорници, прави песници владају са до 10,000, док Шекспир имаде највише речи — 15,000

При памћењу игра особиту улогу способност (дар, Апјаве) и заинтересовање према неком предмету, а највише потпомаже памћење природна наклоност. Неки имају добро памћење за мелодију на пр. Моцарт, неки за. имена и Физиономију на пр. Цезар, неки за памћење свог и туђих говора, на пр, говорник Хортензије, неки памте језике па пр Митридатес је говорио 20, а Мецофанти (Мехлоћапћ) 30 језика и т. д. -

Памћење се врло згодно развија и учвршћава, кад прибављамо знања. о једном и истом предмету у разним правцима, те тиме све више добијамо заинтересовања за тај предмет, те нам је онда лако и да репродукујемопреставе о предмету. На пр. Ми можемо проћи поред неке зграде, те нећемо имати ва репродукцију јасних престава; али, ако ми станемо, па се распи тујемо и посматрамо све, што се односи на стил, по коме је та зграда зидана, па још ако нам се дода нешто, што спада у историјску вредност“ — онда је тек тиме памћење о тој згради добило више трајности и верпости за репродукцију. ·

Што се тиче школиног рада при образовању памћења, то мора да пази, да малеријал тако удеси, да дете све што ће учити, може примити. ч задржати, а после да може исто то и репродуковити. Према овом тројаком процесу памћење имаде различитих особина његових.

Памћење, које лако прима, јесте лако или брао, што зависи од споменутих природнит способности и тока самит престава, те тако она лјеца лако памте, код којих је брз ток, али лако и забораве, особито забрањено. . Овакова карактеристика памћења је стална у дечијем свету, о ком мислећи морално да се винемо чак до оног доба, кад човечанство беше у детињском стадијуму, а то беше ондг, кад је човечанство у рају заборавило на „забрањено«!...

Што се тиче задржавања престава, памћене не дели на памћење по простору пли нвантитету и по времену. Кад је реч о памћењу по простору, онда је реч и о памћењу по множини пли богатству т. ј. о таковом памћењу, које имаде много и врло различитих престава. Кад је реч о памђењу по времену, опда се мисли ту памћење по трајању, које се постизава, честим понављањем, које је и са Физиолошког гледишта оправдано, поштосе ђћелијице мождане понављањем престава очершћавају. Усавршавање: трајног памћења помаже чврста и хармопична веза самих престава.