Anali Pravnog fakulteta u Beogradu

274

А НАЛ И ПРАВНОГ ФАКУЯТЕТА

имају узети за истините или за признате, нити има одредбе да суд не сме узети у обзир чињенице ко je пре рочишта нису биле саопштене туженом. Недостатак прве одредбе не би био од значаја, али недостатак ове друге указивао би на то да наш даннпьи закон по овом питању заузима исти став као и наше предратно право, а то je да приликом доношења контумационе пресуде суд узима у обзир и оне чињеничне наводе тужиоца са којима тужени није био упознат пре рочишта. Међутим, у тексту, чл. 12 закона може се наћи ослонац и за супротан став. Према тач. 5 овог члана, претседник већа донеће пресуду због изостанка ако основаност тужбеног захтева произлази из чињеница наведених у тужби. Реч „тужба“ се у поступку уопште, па и у овом закону употребљава у два смисла: прво, као термин којим се означала акт тражеша правке заштите од суда. У том смислу употребљава се ова реч кад се говори о одбацивању тужбе (чл. 3, ст. 1 и чл. 12, тач. 3), о одговору на тужбу (чл. 4) о преиначењу тужбе (чл. 6, ст, 1) итд, Друго, реч „тужба“ употребљава се и за краће означење тужбеног поднеска, У томе смислу и овај закон употребљава ту реч кад говори о враћању яеразумљиве и непотпуне тужбе тужиоцу (чл. 3, ст. 1). По нашем мишљењу има реч „тужба“ смисао „тужбени поднесак“ и у чл. 12, тач. 5, закона Израз „чигьенице наведене у тужби“ тешко je, одиста, друкчије разумети, него као „чињенице наведене у тужбеном поднеску“. Ако je ово тумачење тачно, онда суд, по закону о коме je реч, не би смео донети контумациону пресуду ако основаност тужбеног захтева проистиче из чињеничних навода тужиоца на рочишту, али не проистиче из тужиочевих навода у тужбеном поднеску. Уместо доношења контумационе пресуде, суд би заказао рочиште на које би позвао обе странке. 3. Поставља се питање како ће суд поступати у случају кад тужбени захтев не проистиче из. чињеница тужбе, другим речима, кад те чињвнице у евом материјалноправном резултату не дају оно право које je тужилац учинио предметом спора. Уводна реченицэ чл. 12 Закона упућује на закључак да суд у таквом случају не доноси пресуду којом тужбени захтев одбија, него претседник већа. ако je реч о изостанку са припремног рочишта, заказује рочиште за главку расправу. На овом рочишту би се расправљало тако као да тужени ни je изостао са припремног рочишта. То значи да би на њему тужени могао порицати истинитост чињеница наведених у тужби, или истицати чигьенице на основу којих би оспоравао основаност тужбеног захтева. Исто тако, ако припремног рочишта није било, него je тужени изостао са првог рочишта одређеног за главку расправу, суд (веће или појединац) не би на основу чињеничног стагьа у тужби доносио пресуду којом се тужбени захтев одбија него би чињенице тужбе имао узети за оспорене, извести доказни поступая и пресудити према резултату расправа Овакав заюьучак, иако поменути текст упућује на њега, тешко je прихватити зато што он последицу изостанка туженог условљава основаношћу тужбеног