Arhiv UNS — Listovi stranaka

Navedene misli, kao i čitavo dosadašnie iskustvo u razvitku radničkog pokreta, potvrđuju da radnički pokret jedne zemlje ne može stajati na čelu revolucionarne borbe radnika drugih zemalja. Sticaj istoriskih okolnosti izbacuje radničke pokrete ove ili one zemlje na čelo revolucioname borbe, dodjeljujući im počasno mjesto u toj borbi. Takav je bio slučaj sa pariskim radnicima za vrijeme Komune. To je naročito bio slučaj s ruskom radničkom kiasom za vrijeme Oktobarske revolucije, pa i kasnije, naročito u Drugom svjetskom ratu, kada je Sovjetski Savez, jedina zemlja u kojoj se gradio socijalizam, na svojim plećima nosio teret borbe protiv fašizma. Jedno od mjerila proleterskog intemacionalizma bila je podrška Oktobru, podrška prvoj zemIji socijalizma, podrška herojskoj borbi sovjetskih naroda u Drugom svjetskom ratu. Sveoslobodilačka misija radničkog pokreta jedne zemlje ili neko urođeno ili stečeno pravo da stoji na čelu revolucioname borbe uopšte, može samo da šteti i radničkom pokretu te zemlje’ i međimarodnom radničkom pokretu u cjelini. Savremeni razvitak svakodnevno potvrđuje pravilnost Engelsovog zapažanja da „nije u interesu pokreta da radnici bilo koje nacije marširaju na njegovom čelu“. Proleterski intemacionalizam može jačati i razvijati se samo među ravnopravnim i nezavisnim radničkim pokretima. Ne radi se tu o buržoasko-nacionalističkoj nezavisnosti i ravnopravnosti, već o revolucionamoj nezavisnosti i ravnopravnosti, i ne o jačanju intemacionalizma na bazi vojničke discipline, ne intemacionalizam čete i komandanta, već svjesna, dobrovoljna proleterska solidamost između jednakih i ravnopravnih revolucionamih partija i pokreta. Težnja za rukovodećom ulogom rađala je i rađaće neminovno pojave koje vode ka idejnom i organizacionom monopolizmu u radničkom pokretu. Život je pokazao, dalje, da je svaka pojava ideološkog monopolizma u radničkom pokretu pretstavljala prepreku za razvitak marksističke ideologije. Uporedo sa ideološkim monopolizmom mogu se ispoljiti i pojave nepravilnog korišćenja privilegovanog položaja i rukovodeće uloge u radničkom pokretu. Zelja za mkovodećom ulogom u radničkom pokretu odraz je nezdravog stanja i nečega što nije

РОЈАМ I S4STINA PROLETERSKOG INTERNACIONALIZMA

43