Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

CHRISTIANI LASSENI. XXIII

cernitur, quod textum non iuxla mentem auctoris enarrat, sed ex opinionibus anle caplis, quas ei obtrudere molitur. Quae ratio falsa sane est, at haud nimis severe in Madhusüdana notanda, quum intime coniuncta sit cum lota interpretum lIndicorum indole eorum; qui libris saeris explicandis operam navant. Doclrinae Védànticorum et recentiorum quidem sectator ardens est; quo fit, ut in summis principiis, quibus inter se discrepant Vedántiei el Karmar discipuli, huius auctoritatem reiiciat et theologorum decreta sequatur, in rebus autem minoris momenti Kapilae doctrinam admittat *); ParAxc Anis disciplinae si libenter assentitur, id inde explicandum est, quod multi eorum, qui eidem cui Madhusüdanas sectae addicti sunt, Jógam exercitant."*) Res vero gravissima est, quam doctrinam sequatur interpres Bhagavadgitae, utpote in quo libro coniunctae et quodammodo commixtae sint doctrina Védántica vetustior et Sánkhjica, ita ut opus sit accurata distinctione eorum, quae ex alterutra oriunda sint, et cautione, ne nimiam fiduciam enarratori, studioso sectae cuiusdam

mera (1. त्रात) मुपस्ितेति सूचयन्‌ ९८. 510 ९४०) in swmr I, 31. पुप्०्‌ 9 क, 87410791, इघ्र, 8८.८८०, € वाति (== चरनुकस्प्यतया गच्छति) derivatur; haec originatio tamen grammaticis, non noslro debetur. Vid. Lex. s. v.

*) Qua de re minime dubia haec sunt testimonia: schol. ० भष्ाा, 19. वपि कापिलं प्राख्रं पट्‌मार्घवरह्यैकत्वविषवे न प्रमाणं तयाप्यपर्‌नार्बलु्गोणमेदनिदपणे व्यावहारिकं प्रमाणं ।; ०१ XIII, 5. तदेवं साङ्ख्य नतन व्याल्यातं ्रोपनिषदानां तु श्रव्यत्तमव्याकृतमनिर्वचनीवं मावाल्या पारूमेष्वरौ sf माया zISER2. ९८ ००९ न ॒छव्यक्तमङ्टटकार्‌ः साट्ल्यसि्ना प्रोपनिषदे हपगम्यन्ते ्रप्ाव्दत्वादिदतुमिहिति स्थितं ॥

**j Cf, Wirsoxis dissert. de sectis Indic. in As. Res. XVIL, p. 189.