Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

CHRISTIANI LASSENI. XXVII

Hasce emendationes fere cunclas suppeditabant quum consensus librorum manu scriptorum, tum praecipue testimonia scholiastarum et aeccuralior interpretatio coniectura enim lantum ad duos locos corrigendos opus erat, quorum unum iam priori editione evidenti medela sanaverat Schlegelius. *) Purgatum denique tolum poema est tam a mendis typographicis, tum 8 scribendi vocabula nonnulla ratione aut falsa aut minus recla.

In constituendo textu hane omnino viam ingressus est Schlegelius, ut scripturam concentu librorum scripLorum traditam et scholiastarum testimonio confirmatam accurate exploraret et intactam relinqueret, praeterquam ubi manifesto monstrari possel, eam esse viliosam. Persuaserat enim sibi, textum libri in omnibus partibus genuinum nos habere, qualis ab aucloris manu profectus sit. **) Idque verissime, ut equidem arbiior. Concordia enim exemplorum iu scriptura, si, uli par est, nulla ratio habetur mendorum maaifestorum, a scribarum incuria sive inscitia oriundorum, maxima est et testimonio enarratorum satis velustorum neque inlerrupta serie sese excipientium, in quorum scholiis unumquodque fere vocabulum. repetitum et explicatum legiiur, probe confirmata. Accedit sanctitas carminis, quae iam antiquitus tantum apud Indos valuit, ut locum dignitatis et auctoritatis obtineret haud inferiorem, quam libri sacri, quos quanta sollicitudine et auxia eura incolumes conservarint Indi, constat.

Quae quum ità sint, apparet, in edendo libro, qualis est Bhagavadgita, tot praesidiis criticis instructo, haud

*) XVIII, 78. Alter locus est VL, 39. gd * pro ge. Haud prorsus certa est emendaüo XVI, 2. spere pro emere. **) Verba Schiegelii sunt p. 220 huius ed. Idem 1u-

dicium iam in praefat ed. L tulerat.