Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

CHRISTIANI LASSENI. XXIX

exercilalione subacto iudicio hisce testibus utamur, et quum cavendum sit, ne. in inania conamina aut effrenatam divinandi libidinem res critica abeat, tum agendum, ut vinculis qualiseunque superstitionis in quaestionibus historicis investigandis nos restringi ne patiamur.

Ad Bhagavadgitam ut revertar, paucissimos ea praebet locos, qui depravatae scripturae suspicionem movent. Nulli dubitationi obnoxii sunt versus longioris mensurae, qui ullra numerum syllabarum uadenarum excedunt; haec enim est licentia vetustioris sermonis, quam in hisce imitatus est poeta; ahos huius generis versus ex Upanishadis mutuatum eum fuisse, in adnotatione suis locis docui. Ab his igitur emendandis. recte se abstinuit Schlegelius. Diversa vatio est aliorum locorum, qui, quamvis consueto dicendi genere seripli sunt, oralione tamen laborant sive iusto minus concinna, sive minus apte ad severioris grammatices legem accommodata. Etiam hos intactos reliquit Schlegelius, nec minori iure, ut equidem senlio, quia in eorum scriptura conspirant tum codices tum scholiastarum testimonia, neque prorsus necessaria esse videlur in plurimis emendatio. *)

*) Non alienum ab hoc loco erit hosce locos indicare. Il, 35. c. d. mendosum est aut mut aut mm, quod Crídharas explicat per भूतः , Madhusidanas autem pro arbitrio suo ellipsin fingit: ववा ~ ~ वह्भिर्गुणेर्क्तो मतः त व ५८. - -1 इत्यन्वयः । त्रतो भृत्वा qe Wr zit gu: Maxime placet Sehlegelii coniectura gut. — IL 54, a. falsum videtur esse भाषा, 9९ वृ ९०९ mox mar. Per emi enarrat etiam /Madhusüdanas. — V, 91, b. ad 3d, ubi mp explicari quidem potest, concinnius tamen foret z. — VIL, 18, b. नतं, Vid. adnot. — VIIT, 7, d. et XVIII, 68, d. sw, de quo vid. adnot. ad VIII, 5.