Bitef

Panoptikum pun sumornih himera Vlažnost pokazuje da Scena Lublinskog katoličkog univerziteta osnovana pre trinaest godina ide putem koji su več prošli različiti pozorišni radnici. od Grotovskog (Grotowski) do Kantora. Lešek Mondik. scenarist, reditelj i scenograf u jednoj osobi. inscenira pozorište u kome nema mesta za reči i ljude (bar kao osobe koje deluju i igraju). Gledalac doživljava pokrętne i skulptorske slike koje slede jedna drugu. Pozorište opsesije. Panoptikum pun asocijacija. ugnježden u našoj podsvesti. Iza stakala. duboko utami, blesnu maske i opet nestanu. Ruke iz larve ljušte neko lice. u pozadini obogaljene figure kruže u zagonetnoj povorci. Ispod ogromnog platna ljuljaju se noge ili proteze. Cedi se voda. Predme-

ti. koji podsečaju na komade mesa. drhte. Najzad, skaradni lik na konopcu, okačen glavom nadole. Ijulja se iznad scene, na koju neprekidno kaplje voda. U pozadini se čuju pronicljivi, mistični zvuci: orgulja. flauta, otkucaji sata. Ponekad bi se moglo činiti da mlazni lovac preleče iznad neke katedrale. Polučasovna predstava izaziva kod gledaoca raznovrsne slike. Misli o zatvorenicima za života i bezimeno umrlima. Mondikovo pozorište sumornih himera, ako je čak i setno i malo utešno.,stvara utisak napregnutog umetničkog zanata. □ Berliner Morgenposl, 21. oktobra 1982. PHG

Zamišljenost, izazov Izazvan, isprovociran mora svako da oseli jer ono što se gledaocu prikazuje. saopštava jeste čovekova sudbina.

Sudbina pojedinca - koją je i sudbina svih nas. U svim svojim komadima Mondik prikazuje čoveka u neobičnim, kritičnim životnim situacijama, kao što su radanje, smrt, susret s Bogom, iskustvo ljubavi i iskustvo straha. Spontano se prisečamo situacija koje smo sami preživeli, a to zapažanje ispunjava nas užasom. To su svima poznala iskustva. Tu se čovek nikada ne pojavljuje ni u pozi pobednika niti junaka.. On se muči, gubi i iznova muči. Mogučno je da to pesimistički zvuči. Ipak, to što se dogada na sceni jeste istinsko odražavanje ljudske sudbine koja ne podnosi ulepšavanja. Ipak, bojazljivo, mada izrazito, predlažu se i izvesne poruké nade - na primer, u izvesnom uprkos svemu. u stalno obnavljanim mukama ili. čak. u muzici koja intonira melodiju duhovnog vaskrsnuča. Nagrada usamljenom. napačenom čoveku to je što on otkriva odgovarajuče shvačenu nadu, koja nema ničeg zajedničkog sa plitkim optimizmom več izbija iz duboko proživljenih iskustava. I zato joj se može poverovati. □ Konradsblati br. 13 1979, Monika Schwarzbach

When Things Come Alive Interview: Eeva Siltavuori, Lublin, Februar)' 1987. Leszek Mądzik is one of the better known representatives of Polish visual theatre. His work has been compared to that of Kantor as well as Szajna, whose performances have points in common with Avant Garde puppet theatre. Mądzik was also originally a painter. His first theatrical production was made the year 1970. Since then he has, in innumerable productions, created a style all of his own. He is a magician of the theatre who endevours to create on the stage a memory of a time and place before words. His plays are also always