Branič

526

Б Р А Н И Ч

рочито да му треба научити се бољем читању и темељнијем разумевању онога што чита. И ако се о вредноћи и раду овога ђака чује много похвале, ипак то није бпо разлог ни да се он прихвати рада за који још није дорастао, нити да уредништво пада у још већу грешку и прима такав рад за свој часопис. За критичке научне радове, поред теоријске спреме, изискује се и много практичнога рада и искуства, а парочито када је у питању позитнвно законодавство. Хоризонат једнога ђака, или онога који је тек из школе изишао, веома је скучен, па ма како он био вредан и добар ђак. Било би узалудно трошити још више речи о ономе, што је опште позната ствар. С тога ми нећемо ни писати одговор самоме оцењивачу ннти ће и овај одговор, намењеп уредништву, бити толико опшнран колико бп он био, да је оцену писало позваније лице и са јачим и дубљим разлозима. Ми ћемо истаћи само неке важније закључке и површности разумевања овога ђака критичара, те да се уредништво увери, како је се грдно огрешило и о науку и о углед свога часописа. Да пређемо, дакле, на ствар. Критичар је, пре свега, покушао да одмах докаже, како је подела на лаке и тешке повреде у нас и прецизно и рапионално изведена. За сва своја тврђења критичар нам није за сада изнео никакве разлоге, обећав те учинити у нарочитој расправи. Једино, критикујући наш предлог о подели повреда на разне врсте, вели, како би се дошло до апсурдума, ако би се у лаке повреде уврстиле и оне, које за собом повлаче једномесечну неспособност за рад. Па одмах за тим додаје, како се од повреде може боловати и остати неспособан за рад и неколико месеци и година. Просто да човек не верује, да неко, који хоће да критикује, може и овако што без везе говорити и тврдити. А ово долази без сумње отуда, што је критичар пошто пото хтео да нађе ма какву замерку у излагању наших мисли. Ми, међу тим, молимо све опе, који се буду интересовали за нашу расправу, а исто тако и уредништво Архива, да у нашој расправи нрочитају одељак под I, па ће се онда уверити, да смо ми у томе одељку поглавито изнели своје мишљење у томе: да за критеријум лаке или тешке повреде не треба узети време боловања, већ време неспособности за рад. Ми смо за то изнели и разлоге, које нам критичар није ни