Brastvo

233:

“ |

| : ђ. |

се заплака, већ тако остаде у празном тору као пањ непомична. Њен мали син Радун забављаше се с малом сестром Станом, коме се пуњаше трећа година. Ова чета, која се бијаше подигла и дошла . да доврши раскућ Милованов, овдје је показала да има срца. Одвоји једну краву, врати је у тор и _ затвори је са ријечима „ова дјеци нека остане“. _ Одвојена крава почне да риче за крдом нагло, те | она натјера и Нену на плач и она се опет расЕ плака исто онако као кад је из куће изашла и пошла, и тако Нени и дјеци остаде само једна _крава од толико говеди; но и друга остала је случајно, била се отелила тог дана, па није била ни дојавила на попасак, већ доцније и пошто су она, говеда отјерана била — срећа дјечија. —

Кад се дотјерала стока кући на бријег дедењачки, Илија Раовић овесели се и тад проговори, „добра трговина“, то му је била прва ријеч, коју је проговорио с друштвом од како се вратио из Растока. Ручак је већ био готов, ручало се, и ако доцкан, а по ручку дијелила се стока, ту се најпређе бегу штета накнадила, било је и Фајде а платила му се и путнина, награђени су чувари амбара, а и главари за свој труд добили су награду. Све се ту пазило коме шта да се да. Најпослије подијелише кошнице и покућанство и тијем се подјела свршила. Тада за кућу рекоше да се спалп, и до мадо час а кућа Милованова сину сва у пакленом пламену и сва изгоре.

РЦ -77:

Милован из Растока гледао је све, како му се | стока дијелила па видје и то, како му кућа изгоре

__у којојје неколико година као срећни домаћин живио. Мали Велимир био је заспао те није видио кад је кућа горела.