Brastvo

српскога народа.“ Беше ми жеља, да се сутра, 25. јуна, попнем на Копаоник, да просричем макар неколико речи из ове огромне књиге.

Све беше припремно, да се сутра зором пође на пут. Али магла на Копаонику наговештаваше да, ће време покварита све п порушити толике лепе изгледе на насладу. Копаоник се натмурио, и завио маглом, па се ни видети не да.

Још смо се бавили на брду Петковцу, а са Копаоника се пружи к нама један прамен облака, као да га Копаоник шаље, да ми забрани, да се нагледам п његова најближег подгорја.

Ободосмо коње, и поред села Граца, 66 п ако има име Градац, кажу да нема никаквог града, утекосмо блажевској кафани; али нас ипак облак са Копаоника мало захвати и ороси.

Преко ноћи сам два пут устајао, да видим какво је време, да ли се Копаоник одобровољио, и разагнао таму са себе; да ли се спрема да нас на своје пространо плеће прими. Али Копаоник беше исти срдити и намргођени Копаоник.

Ништа, ми друго не остајаше, до да се растанем од овог доброг, а сада зле воље старца.

Кад сам се пео на коња за повратак, реших се, да се пењем на Копаоник у сред магле и 06лака, али ми рекоше, да је то само узалудан ТрУА пи мука, и ништа више.

Збогом Копаониче, расрђени старче, тако близо бесмо, а не састасмо се. Нека је на твоју вољу, против које се не може ништа !

обогом Блажево, дивља убавињо, дражесни чару очима онога, који у твојој романтичности насладе тражи !

Збогом места, мало посећена, мало виђена, па мало и жељена и знана !