Delo

НАША ВОЈСКА II ЊЕНА ОГГАНИЗАЦИЈА 19:5 стане, а ко^ пак што га власт прпморала, тек сви, којп су позв!\ии, дошлп су. 'Дотазак је трајао цео дан, а долазило се и поједирце и у групама, као што уонште пду сељаци кад их власт' зове. Једновременн долазак физички је немогућ, те га стш^Јћгравно, нико није ни тражио, алп је ппак тачно одређено кога дана и до колико сахати сви обвезницн морају стићи на зборно место, ма да је код војске обичај да зборни сахат означују за пола, а по некада и за цео дан раније него што је нотребно. Сељаци не деле дан на часове и зато, ма који час да нм се одреди, они крећу од кућа тако, да са зором стигну где пм је иаређепо. Неки пак из удаљенијих села, или који су нмали да посвршавају и друга своја посла, подолазнлн су још дан-два ранпје. На дан збора сваки је од дошавшнх ншао окружној командп н пријављивао се. Тамо им се говорпло: „Чекајте, у своје време н кад се сви искупе, наредиће се шта даље треба“. II чекало се, морало се и требало чекати, тако је наређено. Али како, где п докле? Ш тако што нико ннје смео ни да пита, јер би то значило негодовање нлн критика властиних наређења. „Бивало је п до сад сазпва п скупова, и до сад се чекало и ипкоме од чекања нису очи иснале; зна се где и како војска чека у оваким приликама“, — одговорио је један од „надлежних“, кад се поводом овог чекања повео био говор. II одиста се знало. Први, т. ј. онн који су првн стигли, поседали су или полегали и чекали у авлији штаба; другп, којима ту места није било, поређали се дуж плотова п кућа у штабном сокаку н ту, неко седећи, неко лежећп, чекали; трећи, четвртн птд., који су доцније долазили, враћалп се из команде н заузималп места поред кућа н плотова у осталим улицама, у чаршнјн, на пијацп, по механама илп поред механа и свуда где се могло н одакле нпсу најуривани. На подне, између 12 и 3 сахата, кад су господа отпшла на ручак н одмор, а с ручка на каву или разговор у коју кавану, читави чопорн иародних војника ваљалп су се н превртали под отвореним пебом на жези и у прашини, као марва дотерана на пијацу пред Божић н Ускрс, чекајућн ту злогласно „своје време“. Свршило се најпосле н чекање. Око 4. сах. по подне засвирала труба и људи поустајали, пошли и дошли где је требало опету окружну команду. Ту их сад прозпвали, нребројавали стројилни престројавали. Одатле, око 5—бУа повели „уређеинм“ командама и одвели оружном магацпну, где су их понова ностројаДело, књ. 32. 13