Delo

300 Д Е Л 0 и икона св. Луке да не иде више од руке до руке и да се не потуца као сироче по разним кућама, већ да има своје место као што јој и приличи. Тако одбор набави што треба, дођоше мајстори погоднше и угодише, заигра мистрија у рукама, те данас мало, сутра мало и црква поче све више да личи на цркву и једнога дана обуче се, као го човек кад се обуче. Овесели се народ, те како неби. Први нут се поштено један посао сврши. Бели се она црквнца као бела голубица, па се сви чисто поносе. II поносили би се још дуго да не грану пролеће. Пљуснуше и две три кишице те часком зазелене трава као да је ко просуо зеленило по пољима и горама. Што зазеленише поља и горе, ајде де, и време им је, пролеће, али што поче и црква да се зелени. Данас мало, сутра мало, па баш поче и на цркви да нпче трава. Најпре око прага и крај темеља, на онда крај прозора, па под кровом, па онда богме и по целом зиду. Гледају сељани па не могу чуду да се начуде. А кадједног дана паде опет једна топла пролетна кишица па сутра дан грану сунце а оно сву цркву од темеља до крова, обви трава никла из зидова, те ти изгледа као оно о Духовима искићена црква а ако се измакнеш мало из далека а оно, Боже ме прости, изгледа ти као млада бујна шумица. Народ се зграну па се сабра пред цркву, да види шта.је и какво је ово чудо. — Шта је ово, по Богу људи? — разјапио вилице Рака Жажин — видите ли ви ово, па ово наша црква боље никла но ма чија ливада. — Па зна ли ко, како је то; је л' то од Бога или што ли је? — пита се Ранко Јовић. — Да кажеш да је Свети Лука чудотворац није — вели Степан Симић. — Е па добро шта је? — То је, — вели Рака Жажин — ето то је! Па дохвати ноктима те поче да чупа траву са цркве а свака травка понесе на себи читав бусен те црква оћелави на сваком оном месту одакле је очупао. — Ето шта је! настави Рака — и овај одбор и он намје подвалио; истпна поштено је паре сабрао и прегледали смо рачуне и паре су ту биле али нпсу купили креч и песак, него