Delo

3 В Е 3 Д Е Књига Бола и Светлости. Зг.ирка „Васиона". Песмд Прв\. Све што се роди — живи, буде и прође летом: Надође, буја, расте, кб речне живе воде. Но куд се после стани ? И да л’ за овим светом У неки други свемир и вечност човек оде ? О, да ли има душе? Да л’ игде неба има ? Зар оне звезде нису дворови душа наши’? И зар нас никад неће добри Бог спојит’ с њима, Кад једном дође време и смрт се тела маши ? Тако је суво рећи, да је смрт наш свршетак: Да ништа после нема, већ само тама смрти! Зар човек збиља умре кб биљка? Као цветак ? Зар нигде нема Бога у некој својој црти ? О звезде, тужне звезде: о тамно небо људи : Ко ће ми рећи тајну: зашто се човек роди? Да живи? Зашто живи? И зашто мре и блуди ? Где су му циљ и тежња? Куда га небо води ? Ах, Творче, вечни, добри: кад би се тако збило! Да човек, вечан, крилат на сјајне звезде лети! Да моћ божанства има и отуд гледа мило! О, дај намВечност! Вечност! Вечност нам, Творче, сплети! Да знамо живот цео и кутак сваки мали, Срце и биће свако, мисли и душу њину; И они које жарка чежња за вечним пали, Да знају зашто живе, болују, мру и гину. Да знамо сваку мрежу, најтањи део нити, Што влада овим светом и живот свему вије: Све што је до сад било, све што ће од сад бити; Велико, топло Срце и Ум што свуда бије...