Delo

УМЕТНИЧКИ ПРЕГЛЕД о КОНСОЛИДОВАЊУ МУЗИЧКОГ ЖИВОТА. II Као последица ових односа појавило се оно што, да је увиђавности, не би требало никад ни да се јави. Појавила се и друга музичка школа, названа „Станковић“. Да је музички живот у нас развијен, никоме не би падало на ум да замери што њеним оснивачима. Чак да су је основали као пандан првој. Но то што није требало да се деси, десило се ипак. Напослетку, могло је друштво „Станковић" основати .музичку школу за своје чланове, али никако није требало оснивати школу која би очигледно цепала снаге и постављала се према првој као конкуренат. А зашто па не? Музика је у нас већ тако силно развијена, да је већ прека потреба била да се и друга музичка школа оснива. Да тако ствари стоје, не би се оснивачима ове друге школе могло приговорити. Но кад је музички живот, тако рећи, оличен још у циганским дружинама, онда је појава ове школе само један рђав пример, који само одаје сепаратне тежње које су плод ранијих прилика. ...Ученици ове школе имају првенствено право да буду постављени за наставнике музике... Тако стоји у правилима ове школе. Ова су правила и потврђена од претпостављене власти. Чудновато. Једна Музичка Школа већ постоји читавих 10 година, даје повољне резултаге, држава јој даје субвенцију и поред те исте допушта се оснивање још једне друге музичке школе, која има тежњу да себи даје првенствено право. И тако, место да имамо једну музичку школу у којој би били сви наши, још за рад способни, музичари, ми имамо данас две школе, које на себи носе знаке ранијих прилика. Неоспорно је да Српска Музичка Школа стоји на бољој основи и да је њено право јаче и старије и да њена тежња: да Дело, књ. 71. 20