Gledišta

Gusinj, Kolašin, Nikšić i Podgoricu; treća dobija Dobrudžu. Stvorena je vazalna bugarska kneževina na teritoriji između planine Balkana, Crnog mora, rumunske granice u Dobrudži, Dunava i srpske granice. Oblast oko gornje Marice i grada Plovdiva sa oblašću oko cmomorskog grada Burgasa obrazuje autonomnu provinciju Turskog carstva Istočnu Rumeliju. Ostale oblasti vraćaju se pod pun turski suverenitet. Posle berlinskog kongresa na Balkanskom poluostrvu odrgravali su se sledeći događaji: iste godine, odmah posle kongresa, austrougarska vojska je okupirala Bosnu i Hercegovinu i posela novopazarski sandžak. Sledeće godine 1879, za kneza vazalne Bugarske izabran je princ nemačke loze Aleksandar Batenberg. Septembra 1885. godine, jednim nrepadom je došlo do ujedinjenja vazalne Bugarske i Istočne Rumelije, što je dovelo do nove krize na poluostrvu. Srpski kralj Milan i njegova vlada cenili su da je događajima u susedstvu ozbiljno poremećena balkanska ravnoteža i u novembm su otpočeli rat protiv Bugarske, ali je obrenovićka vojska bila tučena na Slivnici i Bugari su, izvodeći protivudar, zauzeli Pirot. Dalje bugarsko prodiranje sprečila je diplomatska akcija Austro-Ugarske, čijom je pomoću tada Srbiji bio vraćen Pirot. Kriza je suštinski rešena tako što su ujedinjena Brgarska i Istočna Rumelija ostale pod turskom vrhovnom vlašću. Godine 1908. Austro-Ugarska je jednostranim aktom izvršila aneksiju Bosne i Hercegovine, a povukla je trupe iz Sandžaka. Tih dana 1908. godine Bugarska je odbila da dalje priznaje sultanovu vlast i proglasila carevinu. Sledili su balkanski ratovi: pošto je savez malih balkanskih država 1912. godine slomio Tursku, bugarska vojska je 1913. zbog Makedonije napala Srbiju i pretrpela je težak poraz. Bugarska je svoje vojničke napade ponovila koristedi se događajima i prilikama iz 1915. i iz 1941. godine. Navedene činjenice pripadaju istoriji Balkanskog poluostrva u vreme kada je još bio u toku proces oslobađanja balkanskih naroda od Turskog carstva, kad su se već počeli ispoliavati posebni interesi balkanskih država, kada njihova buržoaziia, nasuprot vizijama konfederaciie, stvara sebične nacionalne programe, kada velike imperijalističke sile spliću i ovai deo sveta mrežom svojih sukoblienih interesa. Tursko carstvo, prostrto preko srednjih, istočnih i jugoistočnih oblasti Balkanskog poluostrva, bilo je tada samo crvotočni ostatak nekadašnje moćne države Osmanovih potomaka. Privredno i društveno zaostalo, politički rastrzano, korumpiranog i prestarelog državnog aparata, sukoblieno sa nacionalnim buđenjem podvlašćenih neturskih naroda, obiekt ekspanzionističkih težnji velikih država i velikog kapitala, slabo u svakom pogledu i u svakom pogledu u lošoj situaciji, Osmanlijsko carstvo bilo je

396

DR ANDREJ MITROVIC