Hanoar : list jevrejske omladine Jugoslavije

razlikuju po tom što ljudi govore različnim jezikom, ı tvrde da može biti narodnosti istoga imena a različnoga jezika. Kao primer mogu se navesti Svicari koji govore u tri jezika, pa Jugosloveni i Čehoslovaci, koji govore u dva jezika, ne spominjući narodnosti kod kojih preovlađuju različni dijalekti jednoga osnovnog jezika. Nama se čini da pojam narodnosti nije Još ustaljen ı da se pod tim pojmom ne razumeva uvek jedno isto. Pitanje je političke naravi, ı prema tome se rešava različito, već prema stajalištu ı u vidu interesa onoga koji pitanje raspravlja. Treba se samo setiti Elzašana koji govore nemačkim jezikom, a za koje Francuzi s istom odlučnošću tvrde da pripadaju francuskoj narodnosti kaošto Nemci tvrde da pripadaju nemačkoj naciji.

Najbolje će stoga ipak biti da se uzme za kriterij Jezik kojim se Jevreji služe ili rasa kojoj pripadaju. Za Rusiju, Poljsku, Rumuniju ı ostale države na Eyropskom Istoku neće biti spora, Jer su tamo Jevreji svakako nacionalna manjina kako to, uostalom, međunarodni ugovori 1 izrično potvrđuju. Jevreji se u tim zemljama služe drugim jezikom nego njihova okolina (jidišem), pa ih već ta činjenica označuje jezičnom ili nacionalnim manjinom. U Nemačkoj, Čehoslovačkoj, Madžarskoj, Austriji ı u ostalim zemljama Eyropskoga Zapada služe se Jevreji ponajvećma jezikom svoje okoline. Oni tu nisu jezična manjina, ali se s pravom može reći da su rasna manjina. Problem je rase, doduše, nerešen i nema nade da će ikada biti definitivno rešen. Sve se više spoznaje da nema ni u jednom narodu čiste rase ı da rasa nije nipošto svojstvo koje se može smatrati konstantnim za izvesnu grupu ljudi. Rasa se menja ı bez mešanja krvi pod uticajem klime, običaja, prehranjivanja ljudi. Najočitiji Je primer kako se naoko čisti jevrejski elementi ı u posve jevrejskom ambijentu mogu promeniti kad promene klimu ı dotadašnje običaje, velika promena Jevreja koji se iseliše iz Poljske u Sjedinjene Države. Često imadu već deca doseljenih Jevreja očite karakteristike Američana, nesamo po unutrašnjim nego i po telesnim osebinama. Ali ipak je nesumnjiva činjenica da je dugotrajni život Jevreja u getu, pod nepovoljnim higijenskim ı socijalnim uslovima, stvorio iz nekadašnjih orijentalaca sa sredozemnim raznim osebujnostima zaseban tip ljudi koji se vidno ı na prvi pogled razlikuje od germanskoga i slavenskoga tipa. Taj se tip manje razlikuje od romanskoga, a još manje od levantinskoga tipa, no ipak je u mnogočemu karakterističan za jevrejsku »rasu«. Ako poistovetujemo pojam rase s tipičnim obeležjem telesnoga izgleda ljudi, kako to bez sumnje čine sastavljači međunarodnih ugovora, koji ne smatraju ovu reč oznakom biologijskih konstanta, doći ćemo do konstatacije da su Jevreji manjina po rasi gotovo svagde a po jeziku u istočnim krajevima Evrope.

Uzevši sve to u obzir, Jevreji su zaista nacionalna manjina bilo po jeziku bilo po rasi.

Borbe između većine u državi i manjin4, koje se odvajkada pojavljuju

20