Naša književnost

— одломак

РАСПЕВАНИ ДАНИ,

из поеме о девојци која је збацила фереџу —

Крај Лаба тихо,

само је врба

чула корака бат, воденичар се трлао из сна да види који је сат.

Стилло је жито,

ново жито,

пре зоре дићи се ваља,

али до раздања још је рано, | на сено прилетла плава.

Крај реке Лаба

тихо су врбе

нечије тицале теме,

нечије ноте,

брзонсте,

бујицом понесене. 5

Нечије срце,

топло срце,

бије брже но сат,

нечији уздах, У нечије сузе,

шум зрелођ жита

и бат.

У отледалу боје сребрне, на Лабу, месечев лик.