Nova Evropa

»Cerkveni glasbenik« je glasilo Cecilijinoga Društva u Ljubljani, i ima veliku, dugoljetnu tradiciju, Taj časopis je mjesečnik i izlazi već četrdesetipet godina, pa je u svom narodu učinio mnogo za crkvenu muziku, Ali se mora priznati, da taj časopis pokazuje tipičnu oznaku naših jugoslovenskih prilika: čvrsto se drži granice do Sutle, i bože sačuvaj da on štogod raspravi ma i o crkvenoj muzici kod Hrvata a kamo li kod Srba! Iako je neobično agilni i vrijedni G. S, Premrl, redaktor lista, sakupio u posljednje vrijeme vrijedne slovenačke muzičare, on je u tome ekskluzivista, i nema ni govora da bi se pisalo više nego o crkvenoj muzici, Saradnici, koji pokazuju mnogo talenta u raspravljanju (Fr, Kimovec, P, Hug, Satner, Fr, Zabet, F, Adamič, J. Mantuani, i Fr, F erjančič) o pojedinim pitanjima crkvene muzike »na Slovenskem«, pokazuju jednu veliku uskodrudost, jer znaju i hoće da samo o tome pišu. Žato je i shvatljivo, da se medju njima ne nalaze imena Lajovica i Kogoja. Muzički prilog donosi crkvene pučke (harmonizacije) popijevke i umjetne. Jedan prilog VII/VII sveske, 1921, donosi i pjesmu: »Pravde Bog, ki si propada varoval nas vse doslej« — dakle i prevod himne, koju ne mgožemo u Sloveniji jednakim jezikom pjevati kao što u Beogradu i Zagrebu i Splitu i Sarajevu. Redaktor vodi brigu o bibliografiji, i donosi često dobre priloge za gradju povijesti jugoslovenske muzike,

Najširokogrudniji je, u pogledu cjelovitosti naše muzike jugoslovenske, redaktor »Svete Cecilije«, smotre za crkvenu muzilcu, koja već šestnaestu godinu izlazi u Zagrebu, Ta je smotra po svojim osnivačima, i po prvim redaktorima, osnovana kao glasilo »Cecilijiпоба društva« u Zagrebu, i imala je zadatak da podigne hrvatsku pučku popijevku — crkvenu — iz mrtvila na život. Ideali osnivača našli su tek u sadašnjem desetgodišnjem redaktoru G. Janku Barle-u svoga pravoga vodju, a G, Franjo Dugan, kao šestnaestgodišnji redaktor muzičkoga priloga, stekao je upravo neprocjenjivih zasluga. Može se kazati, da je s ovom dvojicom, i sa vjernim saradnicima »Svete Cecilije«, pokrenuta renesansa hrvatske crkvene popijevke, koja uzima sve šire dimenzije u hrvatskom dijelu našega naroda. »Sveta Cecilija« je smotra uzorno redigovana, u Којој зе nalaze mnoge uzorne studije odlučnoga značaja, neobično dragocjeni prilozi iz hrvatske muzičke prošlosti, brojne vijesti iz svih naših krajeva i stranih zemalja o svima muzičkim gibanjima i najnovijim rezultatima ; ona prati recenzijama muzičku literaturu; a što je najglavnije, prati i sve dogadjaje na polju svjetovne muzike. No jedna je osobita stvar koju treba istaći, a to je, da je jedinoj »Svetoj Ceciliji« i njezinu uglednom redaktoru uspjelo privući na saradnju nesamo hrvatske nego slovenačke i srpske pisce i književnike, Štaviše, »Sv, Cecilija« donosi i referate o srpskoj crkvenoj muzici, Uz Hrvate Bariča, Dugana, Širolu, Tkalčića, Šafranek-Kavića, nalaze se odlične rasprave Slovenca Mantuanija i Satnera, i Srba S. Hristića i K, Manojlovića. »Sv. Cecilija« ima doista kontakt nesamo sa svojim idejama unutarnjim, već ona, propagiranjem i aktivnim učešćem, jednako literarnim kao što i organizatorskim, stvara preduvjete za zdrav progres

114