Otadžbina

80 ПОГЛЕД НА. НАШО ЗАДУЖЕЊЕ И ОТГТЛАТУ ДРЖАВНДГА ДУГА

XXIX стр. 684) наредило да се интерес на зајам прве године исилати из „готовине државне благајне." Но ова готовина не беше толика, да се њоме могаше покрити тај интерес. Увидело се одма, да редовни приходи нису за то довољни. Требало је потражити ванредне изворе. Народна скупштина, које је за 1878. годину држана у Нишу, донела је решење које је највишом санкцијом од 19. Јануара 1879 године подигнуто на висину закона, по коме су се извори за одужење државиога дуга нашли у к уиису у радњу п и «ироцвнту " чиновника, пензионара, правозаступника и т. д. Овај непопуларан закон добио је у брзо народно име и иатентарина". Закон овај беше краткога века. Тешко га беше извршити. Све државне и општинске власти, морале су да уложе сав свој труд и све своје време око извршења овог закона. Врло је занимљиво испитивати узроке: За што се закон о „пантентарини" тако брзо досадио нашем свету? Када би се против њега подигла била богатија и трговачка класа — лако би се разумело то незадовољство; Јер он беше управљен противу ње. Али тешко је разумети од куда незадовољство код сељака, код чланова наше тежачке класе ? Њу је хтео законодавац да поштеди од терета патентарине. Да би се разумело то непријатно расположење своју класа српскога грађанства противу патентарине, треба проучити стенограФске белешке народне скупштине од 1879 године. Читав низ инкриминација пао је против патентарине. Но главни удар дошао је са стране неуместног вршења. Па од куда да баш тај закон буде тако худе среће, да га власти не могоше извршити добро а саобразно духу и садржини његовој? Зна се, да се наше власти одликују брзим схватањем и тачним вршењем свију закона и наредаба, па од куда да баш овај закон, закон о патентарини, доведе власти у положај да га не