Otadžbina

ПРЕОБРАЖЕЊА

179

«у сласт вам !» Ако смо већ свршили, нао сад, тада ћете рећи : «на здравље !»... Хајде, Леле, поведи их сад у њихову собу, да се измију, пак ће ужпнати ! Лела је придушивала смијех мотрећи нас онако шиш кавијех глава. Она нас поведе у нашу собу и полијеваше водом. У повратку Владо рече плачнијем гласом : «Ја бога ми, не знам изговорити све оне ријечи, а цркох од глади ! Дај ми, попадијо, тако ти небеса, дај ми комад круха «Како ти то мени говориш ?" рече невјеста милујући га по глави. «Нијесам ја теби попадија, него госпођа Лела н говори ми «ви». а не «ти». За сад не ћете говоритп никаквијех ријечи, но с]едите и једите !» Они наставише разговор, а ми у трен смазасмо по тањир «супице», по комадић варена и печена меса. Јојица нам је бројао залогаје. Тада видјех да му је тешко саставити усие, с тога се непрестано ћерезуба, — „Гадни Кезо !» рекох му у себи. Он наточи двије чаше воде и поучи нас како је вино и кава отров за дјецу. «Је ли тако, у Христу брате ?* прекиде Ђеда. Овај махну главом да јесте. Мени би на врх језика да новрнем Ђеду, како сам стотине пута од њега слушао да вино «држи» човјека, да се вином и дјеца лијече п да смо ми, најпослије, навикли на вино. Тај је мој одговор, ваљда, Лела прочитала на мом лицу, те нам са неколчко каиаља зарумени воду. Ђедо настави причање како је у Задру прошао због скорашње славне парбе. Ја сам толнко пута слушао како он то прича, (у онијем годинама кад се све добро запамти, као што видите) да се и сад спомињем како је он то разређивао : — «Ја владици : Ваше високопреосвјашченство, углед и достојанство цркве и свјашченика«... А владика мени : оче Стеване не подобајет свјашченику прјати сја!... Јест, ваше високопреосвјашченство, то је било во времја оно, кад је свјашченик од народа поштова,н био, али се данас народ преобразио, и т. д. Поп Кезо изнесе своју чегрст на учнте.иа. за то што је овај преговорио бабу Мпчића да своју кућу