Pastir

91

дела кроз ева времена сво1е исторше! Она 1е зидала домове милосрђа, где су болесници, богаљи, стари и немоћни налазили за се станишта, неговања, лекарства.“ Љубав хришћанс-ка иокретала Ге а иок|)еће и сада многе душе, да остављагу кућу и да иду у накрст четири стране света, да гладугу, трпе муке и гоњења, глад и жеђ, а све зато, да онима, што су ко тлгк и скни смертшћи донесу светлост и истину Геванђелску. Мора се по овоме признати, да све што уживаГу данашња друштва хришћанека, све чим она надмашугу незнабошки стари свет, да су све то плодови благодатног учења јеванђелеког, дело безграничне љубави, коГа живи и развта себе у историги христове цркве. Она 1 е била свагда извор среће и напретка хришћанских народа, чувала н неговала у човештву све, што 1 е само ваљано, добро, човечно. (Наставиће се.)

0 поднзању хратова.*) У Србина ио правоелавжн вери његовог, као што свака породица има свог нородичног свеца, крсно име сво1е, тако и црква свака има ког угодника божшег, коме ге посвећена, и то се зове „Храм Цркве.“ Данашњи дакле празник, свети пророк Илша „Храм Ге ове цркве.“ При таким црквеним славама, иознато 1е, како се народ наш, особито у монастиру каквом, кад се исти деси, са свшу страна, из разних места у великом бро1у скуиља. То се потеже шш из онога доба наше народне славе. кад и ми имадосмо силну госпоштину, богате властеле , моћне цареве н краљеве наше из знатне породице славних Неманића наших. Монастири, ти знаци наше негда госиоштине, те задужбине у славу Бога и добро народа подигнуте, беху нам учионнце, где се Србин и књизи божипн и пароджн научити могао, те и поуке свагда у њнма налазио, да се у среки не понеее , у несрећи духом да не клоне. *) Ово 1е говорено као беседа о св. Илиш приликом славе н освећеља Иконостаса у Доку 1867.