Quaestionum paroemiographicarum capita selecta

33

mo et loquendi ars, qui nescio an Diàymum sapiant, eidem fere qui laudantur testes (ad Sybariticam (et Caricam) fabulam Aristophanes, ad Caricam et Cypricam Timocreon praeterea ad Caricam Simonides ad Libycam Aeschylus), qui Didymo haud erant ignoti. Si omnia separarim examinaveris, eadem efficies: ... 5 Sopapixixòg Ss Xéyexai rivai xoiouxoç ottoìov ’Aptaxptpavrjç èv EcpTjçiv, ü)ç àvopì d-Ttripw trauxfjç ecp’ appa àvajüavxi auvéxaxsvôxfi'évxi auvxp'.pfjvai, cpiXov S’ aòxw uapóvxa cpdvai xô • epSoi xiç ijv è'xaaxoç riSrirj xsyvrjv (p. 179 sq. Schneidew.). Sententia quae hoc Aristophanis versu exprimitur (Yesp. 1431) in proverbiis erat trita (cf. Schol. Aristoph. Yesp. 1431, Cic. Tuse. 1, 18,41, Otto, Sprichwôrter und sprichwortliche Redensarten der Rorner [Lips., 1890] p. 87) ; hoc autem proverbium Didymus in collectione habuit vel certe noverat, cf. schol. Aristoph. (= Didym.?) 1. 1. ëxaazôç, cprjaiv, t]v o!Ss xéxvrjv èpyaÇéa-9-w, xat xauxa 5 è èv uapoipi'atç cp épex at. Cum hoc proverbio Sybariticae fabulae expheatio cohaeret, namque Didymus omnia fere quae de Sybaritica fabula conscripsit ex Yespis Aristophanis (1. c.) petivisse aut ad hunc locum explicandum inseruisse videtur (v. schol. Aristoph. Yesp. 1298 et exempla quae Grrauertius, De fab. Aesop. (Bonn., 1825) p. 73 sq. collegit). Itaque cum explicatio in disputatione cum proverbio Didymeo cohaereat, necesse est ad Didymum eam referre. Ai[3uxôç Se aïvoç àrcò zoo ëfi’Vouç ripfja-9-ai Xéyexai, ànò Aîjjuôç xtvoç- oc os Kôjßiaav eupéxyjv yevéafi-a c zoo rioouç xouxou. thç AtaxoXoç oiaaacpei - ws’ eaxi pófi’wv xwv Aijloxwv xò xXéoç (p. 180 Schneidew. Textus videlicet depravatus est). Scholi astam Aristoph. Av. 808 èxeîvoç yàp (sc. AiaxôXoç) Aijjuaxixijv auxvjv xaXei Tïapoipi'av • wç Sé èaxi pôfiwv xwv Atpuaxixwv Xôyoç xxX. cum Hesychio s. v. Aifìuxoì Xôyoi • XapaiXéwv Sé cpr/ai Ai(luv xiva eupeiv xoùç Xôyouç xouxouç, quorum uterque Didym e a refert, si composueris, eadem efficies quae in disputatione leguntur. Omnino haec res Didymo quam fuerit nota testimonio est schol. Aesch. (= Didymus?) Agam. 813, übi Didymus eidem rei iisdemque Aeschyli versibus alludit 1 ). (cf. etiam Hermannum, Opusc. Y p. 148). —-Omnes igitur explicationes e Didymeis copiis sumptae sunt 2 ).

1) cf. etiam Suidam s. v. Ttâyaç, et Athenaeum (= Pamphjdus = Didymus?) qui eadem fere referunt. 2) Cypricae fabulae explicatio item e Didymo deprompta ■videtur, nam verbis xéxpv)xai 8è al toù x tp Tqioxpécüv Caricae fabulae quam Didymo illustratam esse ostendimus alluditur. Inaug.-Diss. ïschajkanovitsch.. 3