RTV Teorija i praksa

trenutke klizačke igre u kojima su pokreti klizačice kružno pokretali njene nabore (izlazno klizanje, skokovi, špaga, dvostruki aksl i sl). Ono što se u početku prizora date klizačke igre činilo usputnim činiocem radnje (klizanja), tokom trominutnog programa biva uočavano kao važan, sadržinski deo opšteg utiska o kvalitetu klizačke igre. Tim рге, što se lepršavi nabori suknjice svojom funkcijom vezuju u utisku za ostale formalne odredbe umetničkog klizanja - svetlucavi materijal ženske opreme, smoking štofovi muške opreme, krojevi koji ističu ženstvenu figuru nasuprot strogoj liniji kroja muške odeče (najčešče sako, pantalone sa uskim nogavicama, košulja za veče, leptir mašna), frizure koje su trenutno u modi (nekada su preovladavale punđe u klizačica a danas kratka, „fenirana” kosa, dok je mušku, strogo kratku kosu sedamdesetih godina zamenila romantična, duža kosa). Nabrojani afunkcionalni detalji opreme na pokrenutom telu sportiste čine se televizijskom gledaocu najupadljivijim, najodradbenijim, odnosno, najumetničkoklizačkijim činiocem klizačke igre. A ono što ove detalje čini začudnijim, medijalnijim, jeste prisustvo bazičnog dela klizačke opreme - klizaljki. Kako obožavanje ovog sporta proizilazi iz saznanja da se čovek može održati na visokim metalnim klizaljkama, plešući i izvodeči najkomplikovanije skokove uz muzičku pratnju najrazličitijeg tempa, klizaljke su i u svesti televizijskog gledaoca jedini oblik „sportskog”, „neustrašivog”, „pregornog” elementa ove sportske discipline. To što televizijska kamera apostrofira klizaljke koliko i ostale delove

41