RTV Teorija i praksa

na prenosnom putu, doduše neće utjecati na vizuelni kvalitet slike na ekranu, dobijene na bazi digitalnih podataka, ali one mogu biti uzrokom izostajanja pojedinih karaktera (slovo, brojka, interpunkcija, razmak) ili, što je rjeđi slučaj, može doći do njihove pogrešne interpretacije. Da bi se greške, čiji su uzrok smetnje na prenosnim putevima, svele na minimum, koriste se pogodni sistemi kodiranja signala, prethodno več iskušani i provjereni u tehnici digitalnih elektronskih računara. Tako uglavnom svi sistemi TELETEXT-a za kodiranje karaktera nosioca korisnih informacija koriste ASC II kod od sedam bita, plus jedan bit za kontrolu parnosti, dok se adresni i kontrolni karakteri kodiraju Hemingovim (Hamming) kodom koji omogučava detekciju i korekciju pogrešno primljenih bita. Cesto diskutirano pitanje, kada se govori o TELETEXT-u, je realna zona servisa u odnosu na zonu servisa pridruženog televizijskog signala. Najviše iskustva u tom pogledu je prikupljeno u toku dvogodišnjeg eksperimentalnog rada TELETEXT-a u Velikoj Britaniji, gdje je ustanovljeno da se zona servisa TELETEXT-a približno poklapa sa zonom korektnog servisa kolor-televizijskog signala. ТЕЕЕТЕХТ se, međutim, u Velikoj Britaniji emitira samo na UHF području, koje radi sa 625 linija, a ne i na VHF području, gdje se još uvijek koristi sistem sa 405 linija, pa odgovarajuća mjerenja na VHF području nisu tamo niti mogla biti obavljena. Kraće probe sa TELETEXT-om i drugim sličnim sistemima rađene su u SR Njemačkoj i Švedskoj, gdje je u tu svrhu korišteno i VHF područje. U obje zemlje probe su dale zadovoljavajuče rezultate i sudeći po službenim izvještajima, može se ustvrditi da zona servisa uglavnom odgovara zoni pokrivanja kolor-televizijskim signalom. Određena ograničenja se odnose na ppvečanu osjetljivost prijemnika na reflektirane parazitne signale, zbog čega su za prijem TELETEXT-a povoljnije antene sa visokim faktorom usmjerenja. Sa druge strane mjerenja provedena u Švedskoj su pokazala da u prijemu TELETEXT-a može doći do izvjesnih problema prilikom reemitiranja signala TV repetitorima. Još šezdesetih godina u laboratorijama RCA u SAD je razvijen НОМЕРАХ sistem. To je u osnovi analogni sistem, namijenjen prijenosu faksimila na papir. Za prijenos informacije se koristi prazni prostor u vertikalnom intervalu. Tekst ili nepomična slika se analizira uz pomoć televizijske kamere sa malom brzinom analize, a rezultirajući signal se modulira u

177