RTV Teorija i praksa

primer u jednoj fizičkoj teoriji - ono što doista pripada, ili može u perspektivi pripadati, i jednoj opštoj koncepciji fizičkog sveta. Tako, zapravo, treba voditi računa prvenstveno o fundamentalnom vremenu, onom koje je u našem slučaju odlučujuće, o vremenu televizijske komunikacije; vremenu svakidašnjice, koje nije samo i nije nužno bačeno vreme. Vreme svakidašnjice može biti svakako i puka i prosta pasivna raspoloživost, kao što bi bilo odsutno lutanje ulicama i trgovima, ali je, takođe, i vreme u kojem mi crpemo iz spoljašnje sredine najveći deo informacija koje zatim postaju integralni deo našeg sveta. To je vreme kada u izvesnom smislu problemi postaju, od specifičnih i odvojenih - stvarni, jer bivaju podvrgnuti javnoj kulturnoj proveri; a pre svega je to.vreme kada niču pitanja kao iz jedne kulturne podloge koja se nalazi u neprestanom mikroskopskom previranju, Stoga se to vreme može doživljavati na pasivan način, kao vrsta sudbinskog snimka van našeg domašaja, poput kakvog belog ekrana; no malo-pomalo on se može uobličavati, tako da se u njemu mogu spoznati momenti od posebnog značaja, koje vredi povezivati, osvetliti, razmotriti, saopštiti drugima. Da li bi moglo biti drukčije? Ne postoji bez sumnje jasna granica između vremena svakidašnjice i određenog vremena, istorijskog vremena. Stoga „uobličiti” vreme svakidašnjice nikako ne znači silom naterati publiku da se zainteresuje za nešto što je spontano ne bi interesovalo, nego sudelovati u procesu koji je već u toku, iako ponekad samo implicitno i nedovoljno jasno, na jedini pragmatički ispravan način. To jest, govoreći televizijskim jezikom, onakvim kakav on jeste, a ne nekim lažnim, specijalističkim. Drugim rečima: primerena „popularizacija umetničke baštine” ne ostvaruje se polazeći od umetnosti ih umetničke baštine kao takve, zakočene u svojoj istorijskoj dimenziji koja joj onemogućava da se poveže sa svakidašnjicom, već polazeći od svakidašnjice i problema koji iz nje izviru. Umetničko delo - a to smo već nagovestili u razmatranju o našem naslovu - zapravo ne otkriva „predmet”, već „vrednost” kojoj mogu odgovarati mnogobrojni

169