RTV Teorija i praksa

Slobodan Canić

PUTEVI RAZVOJA RADIJA U VOJVODINI

Đorđije Popović, Radio u Vojvodini, Zajednica radiodifumih organizacija SAP Vojvodine, Novi Sad, 1985. Najsažetiji prikaz ove monografije čiji je autor Đorđije Popović poznati društveno-kultumi radnik i direktor Službe za istraživanje programa i auditorijuma RTV Novi Sad, predstavlja ocena iz predgovora da je reč o „genetsko-strukturalno-funkcionalnoj analizi fenomena radija na području SAP Vojodine”. Zaista, ulančavajući okvire istorijskog vidokruga, držeći se i hronološkog redosleda, Popović svoja razmatranja potkrepljuje opisom spletova različitih društvenih, političkih, ekonomsko-tehnoloških i kultumih okolnosti. Posmatrajući bitne razvojne momente u takvpm kontekstu, što mu omogućava da otkriva njihova dublja značenja, osobenosti i uslovljene veze, on 'nešto više ističe, pri čemu nastoji da ne poremeti ravnotežu objašnjavajućih elemenata, delovanje dmštveno-političkih činilaca, jer to proističe iz njegovog shvatanja radija kao sredstva komunikacije. Tokom izvođenja svojih nalaza iz obimne i raznovrsne istorijske građe i dokumentacije, Popović polazi od preinstitucionalnih početaka, da bi zatim pratio obrazovanje radija u ustanovu i puteve njegovih daljih preobražaja, Očita je želja da se, u nedostatku slične literature, ponudi celovit uvid koji će istovremeno pmžiti pouzdanu osnovu strogu prema parcijalnim svedočanstvima i prigodnim sećanjima - za podrobnija izučavanja, ali i označiti jedno dosledno i osmišljeno teorijsko stanovište. Mada i sama podstaknuta godišnjicom, takva želja’se i ostvaruje.

241