RTV Teorija i praksa

Suočen sa zadatkom da sistematizuje i obradi obilje materijala za opis i analizu društveno-istorijskih tokova, značajnih u identifikaciji i oceni razvojnih momenata sasvim određenog, vojvođanskog radija, autor se ne zadržava na njegovim medijskim svojstvima i opštenjskom statusu u ravni kultumo-civilizacijskog poimanja, svodeći takva razmatranja na nerazrađene tvrdnje i jezgrovite iskaze koji, istini za volju, ne izazivaju neka naročito suprotstavljena gledišta. Ipak, teorijska raisao utkana. je u čitavo izlaganje otkrivajući se u svojoj punoći kada obrazlaže načela organizacije i tumačenja podataka, a izvedenim đokazima podržava uopštavajuće stavove. Pri tom ovu teorijsku misao zaokupljuje funkcija radija u socijalističkom samoupravnom društvu, njegovo mesto u dinamičkim promenama i ostvarenju ciljeva takvog duštva, što podrazumeva ukrštanje i uočavanje dmštveno-političkih ekonomskih, idejnih i kultumih vidova zbivanja kako u faktičkom ospoijavanju, tako i u normativnoj projekciji. Jer, mada uže usmereno tako da trećinu ove, po obimu nevelike knjige čini prikazivanje - s navođenjem podataka o stanovništvu odgovarajućih teritorijalnih područja organizacionih, tehničko-tehnoloških i programskih situacija ponaosob svake radio-stanice u Vojvodini, smisaoni dometi proučavanja, stvami sadržaj konkretne analize i istorijskog istraživanja, ne ostaju u toliko strogim granicama. Postavljanjem tendencija i prelomnih momenata razvoja vojvođanskog radija unutar opštih kretanja jugoslovenskog dmštva i njegovog sistema komunikacije. Popović formuliše nalaze i izvodi zaključke, uz afirmaciju postojećih specifičnosti i dosledno održavanje predmetne usmerenosti, u duhu i značajnim ravnima statusa radija i sistema radio-difuzije u našoj široj samoupravnoj zajednici. Takav pristup prožima čitavu knjigu - istorijski osvrt, situiranje radija u sistemu javnog informisanja u SAPV, posmatranje rasprostranjenosti radija u Vojvodini na osnovu razvijenosti elemenata radijskog podstistema, kao što se iz izlaganja o istraživanjima radija i delatnosti novosadske istraživačke službe istiće utisak o ponovljenoj ili predstojećoj „biografiji” istraživačkih službi drugih jugoslovenskih centara. Pa i poglavlja o jezičkoj politici i radiju u službi zajedništva, inspirisana osobenošću vojvođanske situacije, ovim problemima daju širi politički i kultumi smisao. Stoga je sama knjiga po strukturi i sadržini model razmatranja

242