RTV Teorija i praksa

obrazovanja. U tom smislu najodređenija je Partija demokratskog delovanja (PDD) iz Preševa, koja se zalaže ~za potpuno obrazovanje na maternjem jeziku na svim stupnjevima obrazovanja ” (IV). Za razliku od ove partije imamo Demokratsku zajednicu vojvođanskih Mađara (DZVM) koja ističe prije svega pravo na osnovno i srednje obrazovanje na maternjem jeziku, a poslije toga smatra da treba razvijati „odgovarajuče oblike nastave na višim školama i Univerzitetu” (č1.2). U vezi sa nacionalnom ravnopravnošću u sferi kulture i obrazovanja srećemo vrlo interesantan dio programa Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini (DSHV). Naime, ova partija posebno ističe kao bitno načelo „slobodne i ravnopravne upotrebe vlastitog književnog jezika ipisma tijekom školovanja ” (str.l). Tako su prirodna zalaganja za ravnopravnost nacionalnih kultura i jezika u obrazovanju kompletirana i brigom za sopstveni književni standard jezika u školama. Druga dimenzija obrazovne politike vezana je za njegove materijalne pretpostavke. O tom pitanju se opredjeljuju samo četiri partije. SPS se zalaže za „izgrađivanje sistema obrazovanja koji će omogućiti besplatno obrazovanje” (str.l2). Ova partija besplatno obrazovanje übraja u jedno od osnovnih Ijudskih prava (str. 6). Sličan pristup ima i DS, koja se u svom programu takodje zalaže za besplatno javno obrazovanje. Pored toga, ova stranka se zalaže i za „osetno poboljšanje društvenog statusa i materijalnog položaja školstva - рге svega boljim plaćanjem nastavnog osoblja i razvijanjem sistema i mreža stipendiranja učenika i studenata” (č1.3). Slično mišljenje zastupa SRS, preuzimajući formulaciju Pašićeve stranke da treba „težiti da se ostvari načelo opšteg, obaveznog, besplatnog obrazovanja i da se siromašni đaci i studenti izdržavaju opštim troškom” (čI.V). Međutim, o drugim oblicima poboljšanja materijalnog položaja obrazovanja (poboljšavanje uslova nastave, modernizacija učila i opreme, stimulacija izuzetnih talenata, i sl.) ne govori nijedan stranački program.

15