Školski list

70

Радеико. Хоћу, с драге волб, мои Србине, само мепослушаи: Ниедне ствари нема л&пше на овоме свиету, нп красние ни племенитие, него подизати и срдачно подпомагати школу и цркву , сиротне а добре ученике и осталу сиротинго. Б. Заиста тако е Раденко; ер подизати школе и држати у нмма добре и валлне учителб, то е код Бога и код паметни лгоди наипреча, наиважнид и наисветпп ствар за сваког човбка, за сваку државу и за сваки народ ; ер наука роде мои мили! извор е сваке среће и благостана, она е данашнвим даном наивећа моћ и снага. Р. Добро брате Борко; али кажи ми: због шта е света племенита ствар подпомагати и благод-Бншш чинити сиротним и добрим ученицима? Б. За то Раденко, што су ученици будућа подпора народа; на нвима свет остае; од добри и валани ученика постаго добри и честити грађани, ревностни учителви и пастири стада христова, а од учитела и свештеника зависи срећа и несрећа свега народа; ер они су живац народни, они су срце народно. Ако су добри свештеници и учителви народни, онда ће и народ бити срећан и напредан, сложан и благополучан, зато што су они руковође нвихове. Они су, ако су само трудолгобиви и научни црави разсадници просв^те народне, необорими темелв благостана народног и наиачи чувари в4ре, езика, и имена народиог. Они су, ако само високи свои позив, разумиго наитврђи утемелвителш братске лгобави, и свете слоге, сагласка и искреног принтелвског иовбренн и друженл. Ето зашто е драги Раденко, наисветиа и наиблагороднил ствар подпомагати и благод^шние чинити сиротним а добрим ученицима; ер на оваким младим гранчицама Србство наше остае, и од наставника и старателл нбиови зависи, па да ове младе гранчице обалати плод принесу нашем милом и драгом народу и завичаго, езику, в^ри и закону. Р. Судећи дакле по томе, учителвско е звание високо и позив е н4гов врло велики и важан. Б. Да шта ти мислиш, Брате Раденко! Ни едног званил у држави и у народу нема светиег и важниег за народ, него што 6 учителвско, зато, што се учителго пов4раваго млађана и невина срца дбчик, да их он научи; васпита и на прави пут наведе. Учителви су дужни у срца д&чин уливати лгобав према родителвима и друговима. Нвима се преиоручуго невина и н^жна срца, да улиго 10ш зарана ватрену лгобав према милом и драгом народу своме, преиа светои в^ри и драгоц&ном езику и завичаго. Нвима се предаго непокварепе душе, да им шш из мале малоће укорене у срце свету слогу и братску лгобав; ер само од те двие р$чице зависи срећа и несрећа народа и друштва човечиега. УчителБи напосл&дку буде код дбце волго и лгобав за науком и иросв^том, за кошм се цео данашнБИ просв'Ећени свбт тако ревностно и оз6илбно труди и стара. Да, лгобезни брате Раденко, такво е високо и велико звание учителвско; али на жалост мало их имаде, кои знаго гаи преважни позив оправдати онако, као што треба, него само живе и нешто мало раде да се лебом ране; ер знаб, брате Раденко, учителв ако в добар и поштен, и ако хоће да колико толико оправда свое зиаиие, треба да е прие свега научан, поштен, смирен, искрен, правдолгобив и трудолгобив т. е. да се еднако стара и труди о пов^реноЛ му