SRĐ

— 471 —

in te, vibrando di piu vasta vita; forse il poema de Г uman dolore .... Potro seguirti per l'ignota via? Ovo se pitane silom nameće jadnoj majci. Ona ne zna, da li će moći svojim primjerom, svojom rijeci tješiti, hrabriti svoju kćerku, kad bude samostalno koracala po stazi života k onoj svrsi, koju joj je narav i sudbina odredila. Dok se bori, da rastjera ove turobne misli, druge joj se po glavi roje. Iskusila je dosta nevoje, izgubila je već jednu kćerku, ostala joj samo Bijanka, pak se boji, da joj kleti udes ne ugrabi i ovu jedinu utjehu, jedinu radost na svijetu. Prestrašena pita svoga muža: che cosa faremmo, se 1' angelo di casa non fosse piii qui? Ona, majka, mogla bi, premda satrvena od jute boli, podnijeti i taj teški udarac, živeći u uspomeni slatke prošlosti među igračkama mile kćerke, i u stihu iskaliti svoje strašne boli. Ali što bi bilo od jadnog oca? On ne bi imao više ništa na ovom svijetu; pogled bi ga postejice, u kojoj je drijemala negova milenica, doveo do ocaja — on bi se Ubio: Io, si, potrei vivgre ancora, sai? viver fra i muti balocchi, gli sparsi alfabeti e le bambole sue bionde, che ehiudono gli ocehi: canuta e disfatta, ma vivere, per vincer con torbida e forte superbia il mio strazio, e constringerlo nel verso che sfida la morte: costringerlo tutto, con brani di cuore, cogli urli supremi, con tale irruenza cli spasimo che ii mondo ne soffra e ne tremi Ma fuor de la semplice culla che il bianco tuo fiore eulld, oh, tu non avresti piu nulla, tu t' ammazzaresti. — Lo so. I^ubav prama kćeri probuđuje u nezinoj duši i Jubav prama svim onim, koji trpe, koji su na ovoj zeniji progoneni. I zato hoće, da vrata od hezine kuće budu otvorena