Topola

су срљале y народну скушптину, јер су онде добијале своја два овола. Више је дакле света било у скушптинама на Пикни и бурније су биле него икада. Клеон, Лисикле и Памфил јаче се смели да истичу а атински се народ лагано навикао на то, да л>уде те багре види на говорници. Од та три човека је Пачфил био са свш! одлучно тога зшшљења, да ваља покушати, да се срупта Перикле. Једаред је стојао на агори. око њега се скупмла велика гочила атинских графана а он mi ]е разлагао, из каквих би разлога Перикле лшгао доВи под оптужбу. Грдио га је, да је кукавира г што је допустио, да непријатељ опустоши атичку зем.ву, и што је графаншга тирански прописивао начин, како да се бране. а за цело време, док су Пелопонижани били на атичком зем.вишту, није дао да се сазове народна скупштина на Пикну, само да би могао жарити и палити по својој вољи. Било их је зшого v гомили, који се слагали с Пачфилом, а нарочито се истицао неки Креспил који је гледао готово још да надмаши кобасичара, на сва уста грдећи Перикла и разлажући, да је крајње време да стратигу народ суди •У тај лгах дотрчи из небуха брадобрија Споргил. Још из далека се стане дерати: „Знате ли, шта је ново? Дед амо читав низ переца мени, који вам доноеим добре гласе! Перикле се враћа од Мегаре! Са својима је већ у Елел т сини! Мегарце је подобателно на-

186