Topola

210

уједно је у погледу јој било нечег готово детињског, што је казивало из душе јој, да је Перикле погодио. ..Хокеш ли, датр-.дошљемо кући У" запита је Перикле срдачно. ..Говори слободно. чедо моје, a ја ку учинити све и сва, да те што пре одведем натраг у .вубљени ти завнчај до праве ти среке. Хоћеш ли. да одеш -одавде, Кора? Говори!" т lгдновато су хтецале те речн на девојче из Аркадије. X први мах јој кресну лицем нешто као зрак радостн. Но наједаред као да се досетила нечем, озби.вно опет погледа у зем.ву. побледи. груди јој се стану надичати. једна се суза дршћући помоли иза густих јој трепавица. ..Изреци, 1 - рече Перикле ..што желиш и што ти у овој кући не достаје те не можеш да будеш весела; Зацело има нечега. за чим чезнеш! Перикле је те' речи изговорчо читаво нава.вујућн а гледао је девојчету у очи, чекајући њен одговор „Желиш ли, да одеш из ове куке?” понови. Кора задрча главом немо и тужно. ..Е онда твоја сета као да није без разлога,“ настави Перикле; ..то је нека меланхолија, која ти обузела душу као нека врста болести. Одоли јој, чедо моје! Не подај се сили њеној без отпора! Видиш, и мене би демон зле во.ве по који пут да зграби, али