Učitelj

Мепа га ргозифуапје telesnog razvića 93

·natecanje ožavao bolju formu nego li njegov suparnik, ako bi pokazao bolju kontrolu nad mišićima i ako bi znao da zauzda svoj temperamenat. Slično i bacanje diskosa beše vrlo popularno jer za vreme aktivnosti natecatelji su ispoliavali položaj koii im је omogućavao da pokažu simetriju razvića, gracioznost linije svakoga mišića i veštinu pokreta. Stoga vidimo da grčki ideal tela beše u glavnom estetski. d

Moderno merilo tela jeste skoro isto kao i u starih Grka. Obučeno telo pokazuje u пасти simetričko i vrlo razvijeno telo.

Posmatrajući tipički ljudsku figuru kao što ju crta moderni umetnik pa Lilo to radi čisto trgovačkih ili umetničkih razloga, čovek oseća da ispod spoljašnjeg odevanja postoji telo simetrijskox razvića sa gracijoznošću u svakoj liniji i krivulji. U svima popularnim ametničkim ispoljavanjima koja su načinjena da se pobudi opšti ukus, lice i glava se ideališe. Romantička devojčica u AmeTici na pr. nalazi ideal svojih snova ostvaren u mladiću koji је nacrtan da se oglašuju najnoviji kragnovi (ogrlice) а пједп (ако isto romantički brat nalazi svoju Juliju na magacinskim koricama. Naravno ovo nisu najviša umetnička ispoljavanja, ali ona ipak daju dokaza za tip telesnog sastava koga većina sveta smatra idealom.

U sva ova tri merila, meto3a konstrukcije tela je uve konstrukcija umetnika, a nikada konstrukcija antropometričara ili fiziologa. Figure koje se osnivaju na nekom kanonu prosto su SVOjevoljna slikanja mišića na telu. Gradnja tela prema ligurama je posve drukčija od objašnjenja figura ili merenja tela u vidu moguće ili verovatne funkcije. Naravno, pretpostavlja se da telo koje ima savršenost mišićnog nacrta poseduje i unutrašnji mehanizam koji će isto tako dobro funkcionisati kao što to pokazuju i spoljašnji znaci; t. |. ako sti spoljašnji izgledi ugodni oku, unntrašnji delovi će biti savršeni. Ovako pretpostavljanje ništa nije drugo do li jedna prosta pretpostavka. Poznata je stvar da spoljašnji izgled nije kriterij za prosuđivanje unutrašnje funkcije i sposobiisti.

Atletiku bi mogli uglavnome podeliti na dve vrste: 1.) atletika koja se ogleda u utrci kao n. pr. trčanje u dugoj ili kratkoj distanciji; i 2) atletika koja se odigrava u gimnastičkom polju n: pr..skakanje i „težine“.

Atletska merila za utrku su posve različita od različitih oblika atletike u gimnastičkom polju. Individua koja se odabere za trkača u kratkoj distanciji jeste više čovek većeg rasta i kratkih