Učitelj

215 шина

dva faktora ili korelata. A kako se može takav odnos da ispituje tek metodom »metempiričkog stava metempiričkog predmeta«, koji stav je »upravo u užem smislu filosozofički stav« — to je spoznajna teorija filozofička, štaviše i metafizička (ili »metempirička«) teorija, jer će si konačno metafizika kao znanost metempiričkih stavova »jedina smjeti prisvojiti s pravom odredivanje pitanja o snošaju зрогпајnih korelata.«

Izloživši ovu osnovnu liniju djela »Spoznaja i spoznaina teorija«, potrebno je istaći još neke pojedinosti. Premda Vuk-Pavlović priznaje i ulogu iracionalnih momenata u spoznavanju (što se razabire iz ovih stavaka: »spoznavanje hoće valjati; doživliaj spoznaje prati uvijek doživljai valjanosnog zahtjeva« i kako u tom doživljaju ima odlučnu ulogu izvjesnost, koja kao »subjektivna komponenta doživljaja« »nije ništa predmetno, nego nešto aktiualno i kao takvo dalie neko teorijski netaknuto .... predlogičko«; nadalje se — prema Vuk-Pavloviću — u doživljaju očitosti drugi nien element »valjanje« .odnosi na vrijednosti, a »vrijednost kao predmet može da bude iskonski izravno dohvaćen tek funkcijom čuvstva, ne pak mišljeniem«) to se Vuk-Pavlovićeva filozofija bitno razlikuje od Bazaline ponajviše po tome, što istina DO Vuk-Pavloviću ne leži u »sustavnom sređivanju« ili u »organičkoj povezanosti«, već istina (ili točnije »istinitosna vrijednost spoznaje«) leži u »doživljaju logičke očitosti«. Za Vuk-Pavlovića je očitost »osnov sve istinske, sve zbiliske spoznaje, koji spoznaju tek i čini pravovalianom i dielovnom, da može svrhovito služiti životu.« Drugim riječima za Vuk-Pavlovića ima i pojedinačnih istina! A organička povezanost ili povedivost igra ulogu tek kod znanosti, koja tim principom povezuje pojedinačne istine, tj. poiedinačne spoznaje u sistematski niz. Druga kardinalna opreka VukPavlovićevih nazirania prema onoj Bazale nalazi se u tome, što је ха Vuk-Pavlovića osnovna karakteristika predmetnosti, koja je prema svijesnosti »najbistveniia sviju opreka«, što se ona »odlikuje oblikom apsolutne nevremenitosti ili bezvremenosti« i kao takva u svom bistvu je nezavisna od aktualiziranja.

U raspravi »Spoznaina teorija i metafizika« (1997) Vuk-Pavlović iznosi kratak resumć svojih filozofijskih ispitivanja iz diela »Spo-· znaja i spoznaina teorija«, te ukazuje na činjenicu, da spoznaina teorila ne može ispasti iz okvira metafizike, {er se samo unutar metalizike podaje cijelovit pogled na spoznaju prevladavši metempiričkim stavom dvoinu narav same spoznaje.

U drugom svom odlučnom djelu, ti. u djelu »Ličnost i odgoj« (1932), Која је prva sustavna filozofija odgoja u nas, Vuk-Pavlović širokim koncepcijama i dubokim ulaženjem u osnove ispitivanih stvari iznosi rezultate svojih kulturno-filozofijskih, sociolopgijskih i pedagogičkih ispitivania. Utvrđujući ovdje misao već ranije rečenu u djelu »Spoznaja i spoznajna teorija«, da pedagogika nije samosvojna znanost, naglašuje u punoj jačini kako u odgoinom djelovanju ljubav vodi odlučnu riječ, čime se odgoj i bitno razlikuje od politike, gdje moć i sila vode riječ. Potrebno ie ovdje spomenuti još jedan važan postavak izložen u tom djelu: pedagogijska funkcija upravljajući se prema »budućnosti« jedina od svih (doživliainih) funkcija nije završiva, pa je tako i sam cili odgoja »odgajalaštvo samo«.

| у bi, а сок а | 1 а а JO bagi avi AD A O сић о ал