Zvezda

3 В Е 3 Д А

ми морали већ данас имати најмање 1000 лекара." То у осталом у неколико признаје и Д р Петровић, кад вели: „И Д р Ватут право каже, кад наводи да би у нас лекарска служба мање рамала, кад би смо имали већи број лекара." Сем тога, рачун Д-р Петровића, да ће од оких 150 медицинара, које данас Србија има на страни, сви свршити за 3—4 године, нетачан је, јер Д-р Ватут на*оди, „да од целокупног броја медицинара сврши обично само 60 1 '/«", те је с тога, неки прзценат, ако не баш оволики, требачо и овде одбити. Даље, Д-р Петровић, да би иоказао разлику у трошковима око издржа.^ања питомаца на страни и ђака, који би се учили на нашем унизерситету — узима? и сам већи број лекара (1020). „Узев цифру од 680 лекара", вели он, „за почетну, цифру која би и сувише велика била за данашње стање наше, то би значило, да би смо се ваљали снабдети са још 340 лекара." По његовом рачунУ „Србија би потрошила за свих тих 340 лекара, кад би их морала у року од 6 година набавити и послати, рецимо у Грац, 5,100.000 дин., рачунајући годишње по 2500 дин. на све трошкове.,.." По рачуну Д-р Батута, међутим, проведу наши млади људи, просечно по 7 година на страни и потроше око 3000 дин. годишње, али Д-р Петровић, и по моме мишљењу, с правом налази, да се може пристојно жикети и дсбро школовати и са 2500 динара годишње. Разлика је само у томе што Д-р Батуг износи рачун отприлике на основу онога што је већ утрошено, а Д-р Петровић нам даје суме што би се, по његовом мишљењу, требале утрошити. Сем тога, Д-р Петровић ни овде није одбио онај проценат, што не доврши медицину или умре итд. Но да оставимо то на страну и да размотримо даље рачун Д р Петровића. Док Д-р Батут налази, наравно по његовом рачуну, да би нам на сваком домаћем лекару остзло 20.400 дин. уштеде, кад би наши синови у земљи свршавали медицину (стр. 35.), дотле би, опет по Д-р Петровићу, сваки наш српски лекар стао државу за 3500 дин. више од онога, којег би као питомца нослали на страну Међутим, мени се чини, да је при овом рачунању учињена иогрешма у тексту очде, где се вели : да ће за 6 година „сви 340 ђака потрошити 2,448.000 динара, за коју би кас суму наши лекари више коштали но да их шиљемо да уче на ст^ани".. Јер по том истом рачуну излази, да 5и српску државу, лекари који би се учили у земљи, (кад се од 6,292.516 одбије : 5,100.000) стали скупље свега 1,192.516 или округло 1,11)0.000 дин., што се потврђује и обратним рачуном, опет ио бројевима које је Д-р Петровић навео. На име,