Branič

НЛСЛЕДНО ЦРЛВО

457

породични фидеикомис, конституише, личиа тековина завештатеља („сам сгекао," § 466.), а никако не од предака наслеђено. Ако је цела заоставштина лична тековина завештатељева, онда се она може сва као фидеикомис конституисати само тада, ако први наследник нема право на закони део § 477.), јер овај мора у сваком случају остати неповредан и од сваког ограничења слободан; 3., да су добра, која се конституишу као породични фидеикомис, неаокретна, То јасно показује нримера ради наведена добра у § 465.; и 4) да га је завештатељ установио у корист будућих генерација своје а не туђе породице („на више колена, у родбини његовој". § 465). 113. —■ Циљ је пород. фидеикомиса: да се фидеикомисарна имовина очува, у целини, самој аородици и да се носиоцу иородичног имена осигурају довољна материјална срества да може начином живота одржати углед и очувати сјај породичног имена. А из тог циља излази: 1) да се на наслеђе редовно позивају само мушки потомци, јер само ови одржавају породично име осниваоца фидеикомиса, и 2) да се фидеикомисарна имовина, по правилу, и не дели међу потомцима већ остаје цела у рукама само једног представника тога потомства; јер, раздељена, она не би увек била довољна да може свима потомцима дати довољна срества за такав начин живота, којим би одиста одржали углед и сјај породичног имена. А који ће, пак, од потомака бити први на реду да наследи ту имовину и којим ће редом остали после њега долазити на наследство, то има да одреди сам оснивалац пород. фидеикомиса, а како он определи, то ће остати стално (§ 465 ). 114. — Оснивалац породичног фидеикомиса може засновати наследни ред потомака на: прворођењу (примогенитури), најмлађем рођењу (јуниорату), најстаријем рођењу (сениорату), и пајближем сродству (мајорату). 115. — а) Примогенишура. По овом реду право наслеђа припада међу потомцима једне породице ономе, који је први рођен, и лози (линији) његовој, тако, да