JUS standardizacija

primer: "koncentrisan", duboko smrznut","u prahu" i slično.

Firma, odnosno naziv proizvodjača i njegovo sedište moraju u deklaraciji biti navedeni u skladu sa zakonskim odredbama o firmi, odnosno nazivu organizacija udruženog rada.

Pod "firmom" zakon podrazumeva ime pod ko-

jim posluje radna organizacija, a pod "nazivom" podrazumeva ime osnovne organizacije udruženog rađa u okviru radne organizacije. I firma i naziv upisuju se u sudski

registar. Osnovna organizacija udruženog rađa posluje s trećim licima, dakle, licima van radne organizacije u čijem je sastavu, pod firmom radne organizacije i pod svojim naziVOm.

S obzirom na veliki broj obaveznih elemenata firme, odnosno naziva organizacije udruženog rada Zakon dopušta da organizacija udruženog rađa ima skraćenu oznaku firme, odnosno naziva, koja se isto tako upisuje

u sudski registar.

U skraćenu oznaku firme, odnosno naziva Organizacije udruženog rada pored njenog imena unose se i oznake vrste i obima OodgOVOTnosti, i seđišta organizacije. Pod sedištem organizacije udruženog rada podrazumeva se mesto u kome se obavlja osnovna delatnost te organizacije, a ako se osnovna delatnost obavlja u više mesta kao sedište te organizacije smatra se mesto u kome poslovodni organ te organizacije stalno vrši svoju

FUT. CPU

S obzirom da prema izričitoj zakonskoj odredbi organizacija udruženog rada može u prometu upotrebljavati svoju firmu, odnOsno naziv samo onako kako je upisan u sudski registar, skraćena oznaka firme, odnosno naziva organizacije udruženog rada na-– „medena u deklaraciji mora sadržavati sve napred navedene elemente koji se upisuju u

sudski registar.

Deklarisanje sastojaka, odnosno karakteristika proizvoda u najvećoj meri zavisi od vrste i prirode proizvoda, pa se Uu pogledu ovog elementa deklaracije postavlja-– ju i najrazličitiji zahtevi, kako u pogledu sastojaka koji moraju biti navedeni

u deklaraciji, tako i u pogledu načina na koji moraju biti deklarisani. U nekim slučajevima zahteva se navodjenje aktivnih supstancija (lekovi, otrovi i proizvodi koji sadrže otrovne komponente). Za aparate i mašine s električnim pogonom zahteva se deklarisanje snage motora, napona struje i sličnih podataka. Kod prehrambenih proizvoda postavljaju se zahtevi u pogledu deklarisanja osnovnih sastojaka i aditiva, pri čemu se za neke sastojke zahteva da budu naznačene njihove količine, izražene u jedinici mere ili procentima, itd.

osnovno je pravilo da deklaracija mora sadržavati podatke o onim sastojcima za koje je to propisom odredjeno, i da ti podaci moraju biti izraženi na način odredjen tim propisom.

Za proizvode koji dolaze na tržište u originalnom pakovanju zahteva se deklarisanje neto količine upakovanog proizvoda, i cena za! tu Kol ičinuv

Pravilo Je da neto količina proizvoda treba da bude izmerena u momentu pakovanja, i da na deklaraciji mora biti označena u jedinici mere za masu, odnosno zapreminu. Ako su u pitanju proizvodi koji se prodaju na komad, broj komada u originalnom pakovanju mora biti označen samo ako materijal za pakovanje nije providan i ne dopušta da wwac utvrdi broj komada u pakovanju.

Problem koji se u praksi javlja u vezi s količinom originalno upakovanih proizvoda je problem nepodudarnosti deklarisane i stvarne mase tako upakovanog proizvoda. Danas se u svetu o ovom pitanju vode mnoge diskusije; u zemljama u kojima su potrošači dobro organizovani, a njihove Organizacije uticajne, prihvaćeno je pravilo da količina originalno upakovanog proizvoda u momentu prodaje mora biti najmanje ravna deklarisanoj količini. Kako je to pri korišćenju savremene tehnike pakovanja (automati) teško postići, a pored toga odredjeni proizvodi prirodno tokom vremena gube na težini (kalo) ili isparavaju, proizvodjači su prinudjeni da u oOriginalno pakovanje pakuju količine veće od deklarisanih kako ne bi potpali pod sankcije predvidjene odgovarajućim propisima. Pri tome proizvodjači, s obzirom na masovnost proizvodnje i prometa ovih proizvoda trpe gubitke.

Danas je ipak preovladalo mišljenje da propisima treba dozvoliti odgovarajuće tolerancije u tom pogledu, pa propisi mnogih zemalja, medju njima i Jugoslavije, za odredjene proizvode dozvoljavaju takva odstupanja. Prihvaćeno načelo "prosečno tačne količine" dozvoljava da se stvarna količina originalno upakovanog proizvoda kreće u granicama dozvoljenih tolerancija. Smatra se da prihvatanje Oovog načela nije na štetu potrošača jer

se radi o proizvodima masovne proizvodnje i potrošnje; svaki potrošač u periodu od godine dana kupi po nekoliko pakovanja istog proizvoda, pa ako je jednom prilikom stvarna količina bila manja od deklarisane, a drugom prilikom veća, time se nadoknadjuje gubitak koji je potrošač pretrpeo pri prethodnoj kupovini.

Na originalnom pakovanju mora biti označena cena za to pakovanje. Organizacije potrošača sve češće postavljaju zahtev da pored ovako naznačene cene bude naznačena i cema za jedinicu mere (kilodurar,

43