JUS standardizacija
U modelu su definisana dva tipa komunikacije:
1. Direktna komunikacija između dva sntiteta (M)—podsistema | (N + O OOU stog otvorenog sistama Kroz uslužne tačke (N)—vezs, kads IN + 1)—entiteti Koriste (N)—usiugu.
Kroz uslužnu tački odvija sa interakcija između
jednog (N)-enriteta i jednog iN + 1)—entiteta. /iN)—antiteti se mogu istovremsgno priključiti na proizvoiljan broj (N + 1)—entiteta preko proizvoljnog broja uslužnin tačaka: ODrnUio iakcdđe važi. Način povezivanja susednih podsistema preko uslužnih tačaka se može menjati.
2. Komunikacija izmsđu antiteta (N)—sloja u istim ili različitim otvorenim sistemima nri izvršenju (N)—funkcija koje su namenjene za realizaciju (N)—usluge. Entiteti najnižena (fizičkog) sloja komuniciraju direktno preko fizičkog medijuma, ontiteti (N + 1) sloja (N > 1) preko (N)—veza, koje nudi (N)—usluga. Kraj-
a tačke (N)—veze su u uslužnim tačkama (N)—uslu[= Skup semanričkih i sintaksnii pravila po kojima treba
NIV _S-C-iS= +: ==. (NJ—eriti:sti Dri izvođeriju Određg-
gi KC
da komuniciraju
nin (N)—tunkciiasa nazivamo (N)—protokol.
denfifik i oc? imenom iji svOjom (N)—adrssom Koja ja idsntifikstor (N)—uslužna tačke na koju je sntitet E Identifikacija pomoću
irnena je pogodnija, a identifikacija pomoću adresa ekonomičnija. imena i adrese mogu biti hijgrarhijski organi-
zovani, a adresa
eKTo UKazuje nas pilt do erititeta.
(N)—funkciju koja vrši konverziju imena (N)—entiteta u njihove (N—1)—adrese nazivamo (N)—imenik. (N)—funkcija preslikavanja adresa definiše relacije između (N)—adrese i (N—1)—adrese unutar jednog (N)—entiteta. Ako je jedna (N)—uslužna tačka zajednička za više (N)—veza, razlikujemo ih pomoću identifikatora njihovih krainjin tačaka, koji se sastoje od (N)—adrese uslužne tačke i dodatka koji ih identifikuje unutar uslužne taćke
1.2 Tipovi podataka i jedinice podataka
U svojoj međusobnoj komunikaciji entiteti distribuiranog sistema razmenjuju jedinice podataka.
Informacije koje razmenjuju (N)—entiteti no (NM—1) vezama u ciliu postizanja međusobne koordinacija nazivamo kontro!ne informacije (N)—protokola. informacije Ecje razmisnjuju (N}—eritit podataka od pridružen određene usiuce, nazivamo |NM)—korisnički podaci.
iteti preuziriarijerri
Standardizacija 1987./br. 11—12
nih (N—1)—antiteta koji pružaju.
Jedinice podataka (N)—protokola koje obuhvataju kontrolne informacije (N)—sloja kao i (N)—korisnič ke podatke, nazivamo jedinice podataka (N)—Dprotokola. Informacije, koje u cilju međusobne koordinacije razmenjuju (N + 1)—entiteti i (N)—entiteti u (N)—uslužnim tačkama nazivamo kontrolne informacijs [N)—Zmeđusp oja. Jedinicu podataka, koju (N + razmenjuju preko (N)—uslužne tačke u međusoDbnoj komunikaciji i koja se sastoji od kontrolne informacije (N)—međuspoja, kao i podatke (N)—međuspoja mazivamo jedinicom podataka (N)—međuspoja. Jedinicu podataka (N)—međuspnoja, koja čuva in od jednog do drugog kraja (N)—veze, nazivamo služna jedinica podataka.
1|)—entitaii (M)—8Bantitet
ntegritst
(N})—us-
1.3. Elementi funkcionisanja slojeva
A. Izbor protokola
Unutar (N)—sloja može se definisati više (N)—protokola, pa svaki (N)—entitet može da koristi više (N)—protokola. U svojoj komunikaciji (N)—entiteti se dogovaraju O
izboru jednog protokola koji će zajednički Koristiti.
B. Slojevitost veza
ki + 1)—entiteti komiuniciraju pomoću (N)—veza kojg di (N)—usluga. (N)—veza povezuje dve ili više usiužnin taka. (N)—entitet može u iednom trenuiKku da Ositvaii
proizvoljan broj veza sa drugirn \N}—entiteiofil. U Krajnjoj tački veze se stiču jedan (M + 1)—antitet, jedan (N)—entitet i jedna (N)—veza.
Komunikacija po vezi nije uvek dozvoljana u cba smera. Zato se koriste samo dva osnovna tipa multipoint veza. Kod centralizovanih veza svi učesnici mogu da šalju podatke centru, a centar šalje svima. Kod decentralizovanih veza svi mogu da šalju svima.
C. Uspostavljanje i raskidanje veza
Za uspostavljanje (N)—veze potrebna je (N—1)—veza. Učesnici buduće (N)—veze razmenjuju jedinice podataka protokola za uspostavljanje veze. Neki protokoli za uspostavljanje veze dozvoljavaju razmenu korisničkih podataka što omogućuje uspostavljanje (N)meno sa uspostavljanjem (N—1)—veze. : Raskidanje (N)—veze po pravilu inciira jedan od njenih učesnika. Bilo koji od (N)—entiteta koji realizuju vezu može da traži raskidanje (N)—veze. Pri raskidanju veze se događa da se izgube neki korisnički podaci. Uobičajeno je da se veza raskine po posebnom protokolu o korišćenju (N—1)—veze. Ako dođe doraskidanja (N—1)—veze, pripadajuća (N)—veza ne mora da se raskine, već može da sačeka ponovno uspostavljanje (N—1)—veze.
EZe IStOVIE-