RTV Teorija i praksa

U procesu ovog prelamanja („prelaženja”) znakova, iz prisutnog (datog) po sebi u prisutnost u duhu, događa se autorefleksija radio-dramskog umetničkog dela, i to autarefleksija onoga što radio-dramsko umetničko delo ontologički i fenomenološki jeste. Autorefleksija radio-dramskog umetničkog dela jeste, dakle, mišljenje o njegovom biču. A misliti o biču, kako nas uči Martin Hajdeger (Martin Heidegger), znači: „odgovoriti na poziv njegove suštine”. To odgovaranje jeste, pak, sabranost mišljenja o biti radio-dramskog umetničkog deia kao stvari (idea) kakvo ono jeste po sebi i za sebe. Mišljenje je ovde ~akt koji nešto stavlja pred oči kao ono samo, akt koji izvarno konstituiše objekt” l Polazište ovog rada jeste pretpostavka prema kojoj, kako reče Frederik Džejmson (F. Jameson), sva književna dela (pa i radio-dramsko, razume se) ~dok istovremeno govore referencijalnim jezikom, emitiraju također stanovitu lateralnu poruku o vlastitom tvorhenom procesu” 2 Tu lateralnu poruku umetničkog dela o vlastitom tvorbenom procesu mi smo nazvali njegovom autorefleksijom. Pitanje šta radio-dramsko umetničko delo jeste, kojim čemo započeti našu analizu, pokušaj je razumevanja i tumačenja vlastitog tvorbenog procesa radio-dramskog umetničkog dela, načina, dakle, na koji ono, kao „postojeća stvar”, iskazuje svoju prisutnost, „svoj poziv i suštinu”. ŠTA JESTE RADIO-DRAMSKO MIŠLJENJE? DEFINICIJA Radio-dramsko mišljenje jeste, dakle, blizina slušanog „kao uveranje onoga što-je-proizvedeno u neskrivenost onog što je

1 E.Huserl, „Predavanje za fenomenologiju unutrašnje svesti.”

2 F jameson, U tamnici jezika, „Stvarnost”, Zagreb 1978, str. 81

11