JUS standardizacija

Kao hemijske supstance, aditivi mogu da doveđu do izvesnih promena u proizvodu ako se ne koriste u količinama koje su neophodne. Koliko se jednog aditiva može dodati ne može dđa utvrđi samo proizvodjač ovih supstanci, već širi krug zainteresovanih ljudi.

Unapredjenje proizvodnje zahteva sve više unošenje pojedinih eiemenata u organizam. čoveka, a to obavezuje da se utvrde količine koje mogu da se unesu u organizam u toku jednog dana bez štetnog dejstva. Pitanje aditiva mora da bude pođ kontrolom celoga društva odnosno da bude regulisano standardima odnosno normama kvaliteta proizvoda. Ovo nameće potrebu konstantnog rađa odgovarajućih stručnjaka i zainteresovanih za ovu vrstu proizvođa. Samo se zajedničkim radom može doći do stvarnih podataka o svakoj substanci koja se koristi prilikom izrade prehrambenih proizvoda. .

LITERATURA

1. M. Filajdić -"Tehnološki aspekti primene aditiva” Seminar - Kvalitet hrane i aditiva 1978.

2. Ž. Živković -"Aditivi u našim propisima; Seminar - Kvalitet hrane i aditiva 1978. Beograd

3. Službeni list SFRJ" br. 38/77 - Zakon o standardizaciji

4. "Službeni list SFRJ" br. 29/74 - Pra= vilnik a kvalitetu proizvođa od mesa

zaštita od zračenja kao model za savremenu zaštitu okoline

P.S. Bojović, dipl. ing.

. aopšteno na IT savetovanju: "RAZVOJ HEMIJSKE INDUSTRIJE JUGOSLAVIJE DO 2000. GODINE", Sava Cemta”, Beograd, 28.-30. maj 1979.

U ovom radu izložena su neka naučno-stručna dostignuća i praksa zaštite od zračenja koja se provodi u nuklearnoj tehnologiji, zbog čega je ova ndjopasnija tehnologija postala istovremeno i najčistija. dO a n

U radu su najpre iznete okolnosti koje su bile i osnovni razlozi i najvažniji faktori za relativno brz razvoj, visok naučno-stručni nivo i pouzđanu praksu zaštite od zračenja, zatim su opisana značajnija: dostignuća, metođologije i rezultati ko-