Nova Evropa

političkog demokratizma i imperijalističkog nacijonalizma koji je našao svoj izraz u francuskom Narodnom Frontu, Francuska se javlja danas kao Slavna država sa demokratskim unutarnjim uredjenjem u Evropi: francuski Narodni Front istupa kao uzor za slične tvorevine u nizu družih zemalja; francuski radnički pokret (sastavni dio Narodnog Fronta) igra danas centralnu ulosu u evropskom radničkom pokretu. Evo otkuda i značenje Tuluskog Kongresa. koji je pokazao šta hoće francuski radnički pokret, za što je on, u ovoj krizi koju proživljuje Evropa, sposoban, te koji prelazi daleko granice Francuske. Taj Kongres je simptomatičan izražaj duha vremena, koje proživljuje sva Evropa.

KK

Kongres u Tuluzi predstavlja, u starom sporu izmedju revolucijonarno68 i reformističkog krila radničkog pokreta, potpun trijumf relormističkog krila, Komunistička Unitarna Konfederacija Rada ({250,000 članova, većinom industrijski radnici) ujedinila se je sa socijalističko-sindikalističkom Općom Konfederacijom Rada (750,000 članova, od kojih polovina namještenici i državni činovnici) na platformi ove posljednje, Francuski komunisti priklonili su se svemu onome što su kroz šesnaest dodin4 pobijali i rušili, i srušili su sve ono čemu su se kroz šesnaest godin4 klanjali, Da ironija sudbine bude veća, komunisti su istupili na Kongresu sa bitno umjerenijim programom relorama ne8o socijalisti-sindikalisti, Šesnaest бофшпа bilo je dovoljno, da partija evropske revolucije izgubi potpuno vjeru u svoj cilj, u svoje ideje, u samu sebe, No — što je ne manje važno i karakteristično za naše vrijeme — na njenu se mjestu nije pojavila neka nova revolucijonarna partija, Grupa »revolucijonarnih sindikalistA« istupala je na Kongresu sindikalistički i pacilistički, a ne revolucijonarno, Trockisti i drugi lijevoopozicijoni komunisti nisu se na Kongresu ni čuli! I tako, sa revolucijonarnim programom nije na Kongresu istupio niko. Tulaski Kongres, kao i sva politika Narodnog Fronta u Francuskoj i drugim zemljama, pokazuje, da je veliki revolucijonarni polet iz godina 1917—1919 već potpuno iscrpao svoj revolucijonarni elan, a što je još od njega na površini ostalo živo, to je skromno demokratsko-reformističko djelovanje, Izvršeno sindikalno ujedinjenje, i pripremano partijsko ujedinjenje khomunist4, postavših reformistima, sa starim reformistima-socijalistima, javlja se lofdičnim završnim aktom opredijeljene evolucije, kao što je, u svoje vrijeme, bilo i ujedinjenje II i 11% Internacijonale.

Krupna pobjeda fašizma, iščezavanje masovnog8 revolucijonarno8g radničkog pokreta, pojava demokratsko-reformističkog Narod noš Fronta kao jedinstvene krupne OpoZzi

143