Otadžbina

70

СА ЈАВОРА

Оџаљеник, да би се концентрисали а и иначе да вас не би Турци с лева одсекли. Обратите пажњу на леву страну." Твој Јов, Мишкови!.. Одговора на предње мњење не беше од команданта војске. Одобрења нема да се задржимо. Нама беше очигледно штетно да напуштамо толико планинско земљиште, које се може бранити на сваком кораку: па да одступамо у Ивањицу за концентрацију. Нисмо налазили за корисно ни на Опал>еник сву војску да повлачимо, без великог зора и морања. А као што из предња три писма видимо и командант и капетан Илић и капетан Мишковић хоће концентрацију даље назад на Опаљеник и у Ивањицу. Пошто командант заповедаше, то смо сматрали за најпрече: да њега убедимо, да је боље да што ближе извршимо концентрацију, да нам одобри да останемо и са снагом непријатеља у очима држимо. А ми смо познавали прилике и рачунали смо на очевидну корист, ако овако учинимо а не онако како командант налаже и у том циљу замолимо команданта, да би дошао у телегр. штацију у Ивањици, те да се здоговоримо опширно и разумемо. Командант не дође у штацију, него место њега јави се капетан Милутин Гарашанин. После претходног разговора, мало о ситуацији, и неодступном горњем мњењу бригадировом, он постави питања у главном : Мислиш ли ти да према блискости неиријатеља можеш концентрисати растројене батаљоне на Опаљенику, пре него што непријатељ стигне да то осујети ? Мислиш ли даље, да ће се Илић у бољем поретку од нас повући? Мислиш ли најпосле на то, да пехота може као и досад напустити артилерију а непријатеља и недочекати? Моје лично мњење то је : да све позиције бра-