Prosvetni glasnik

588

ПРОСВБТНИ ГДАСНПК

Да нема воде на Месечевој иоврпшни, закључено је и из околлости што је доказано : да око Месеца нема никаквог трага од атмосФере, кроз коју би се зради могди преламати. Други су опет доказивали, да та атмосФера ипак постоја и да је састављена готово једино од водене паре, која би била у максимадном напону. Они су се ослањади нарочито на доказу, да је моћ преламања зракова у амосФери од водене паре у максималном напону своме, Функција атмосФерине температуре. Па, кад би се претпоставило, да Је на Месецу температура веома ниска, могдо би се одиста на неки начин и протумачити, да се та „атмосФера од водене паре" неби ни могла констатовати. Напзеи наводи, да се трагови те атмосФере могу очекивати у бдизини Месечевих обода. 2611пег је у тој цељи извршио читав низ Фотометриских испитивања светлости оних звезда које је Месец поклапао при своме предазу према њима. Он је очекивао, да ће се у тим придикама моћи опазити макар и најмање слабљење звездине сјајности у тренутку, кад иста ишчезне иза Месечевог обода. Ну то није могао констатовати, ма да му је аотометар био толико савршен, да би морао показати и најмању промену. Ни спектралпа анал.иза не даје никаквих података о каквој приметној Месечевој атмосФери. ЈКао врло јак раздог противу Месечеве атмос®ере јесте познати Факат, да светлосни зраци какве звезде у непосредној бллзини Месечевог обода не показују никакво скретање, те по томе на Месецу и не може постојати каква приметна хоризонталпа рефракција. Ве88е1 је претпоставио, да ту реФракцију не би могли видети ни онда, када би она износида и једну секунду (лучну). Пошав од ове претиоставке, он је теориским путем нашао, да би Месечева атмосФера — која би била састављена као и наша — од приллке на висини од 4000 тоаза изнад његове површине износила само део густине нашег ваздуха на' 0° и средњем барометарском стању. Па кад би и овака густина атмосФере постојада, ипак би бида довољна за астрономска посматрања. Сада би ваљало разјаснити, на који је начин Месечева површина покривена „водом или снегом, кад је доказано, да он нема атмосФере, која би била састављена од каквих перманетних" гасова. Ту 2о11иег подази с претпоставком, да на иовршини некога небеснога тела може иоотојати вода у чврстом или течном стању и онда, када на њој нема атмосфере од иерманентних гасова. Тако небесно тело — вели он — би&е оикољено једино атмосфером од водене иаре, која се у оиште налази у у максималном напону, који је функција темиературе. Сад се он даље пита о томе, колико мора бити ниска та температура Месечевог леда, 'па да за нас ишчезава реФракција те атмосФере од водене паре? Јатш је израчунао , да јачина преламања зракова у воденој пари на 0° и 760,оо тш баром. висине износи 0, 000521, док јачина преламања у ваздуху при истим уедовима износи 0 ,оо589. Густина водене паре, изражена у је-